یکی از دغدغه های امروزی هر کشور شناخت و بررسی آثار کلاسیک ادبی مدرن و مردمی خود می باشد مخصوصاً ارتباط این آثار با ساختار ها و الگوهای جدید از جمله آثاری که داری اینگونه قابلیت هاست ادبیات ملی و مهینی خودمان است به همین سبب این تحقیق سعی بر آن دارد تا رجعتی هر چند کوتاه به داستان های کهن و گران مایه پارسی داشته باشد. تا بتوان این داستان ها را با رویکردها و نظریه های جدید ادبی مورد تحقیق و بررسی قرار دارد از جمله این نظریات نظریه ساختار گرایی است. به همین منظور از این نکته نمی توان غافل بود که علم روایت شناسی زیر مجموعه نظیر ساختار گرایی است. این علم ساختار ها و الگوی روایی مشخص را ارائه می دهد که با استفاده از این الگوها می توان به تجزیه و تحلیل قصه ها و حکایت ها و رمان های امروزی پرداخت. ولادیمیر پراپ از جمله افرادی است که در کتاب خود به نام ریخت شناسی قصه های پریان به توصیف قصه ها بر اساس اجزای سازنده آنها پرداخته است. البته باعث تأسف است که در کشور ما از این رویکرد کمتر استفاده شده. کمتر به بررسی این رویکرد و تطبیق آن با داستان ها و حکایت های کهنمان پرداخته اند.