هدف پژوهش: بافت چربی بافت فعالی است که در تنظیم واکنش های متابولیسمی و سیستمیک دخالت دارد و این عملکرد را به واسطه ترشحات شبه هورمونی خود، به ویژه آدیپوکاین ها، به انجام می رساند. آدیپوکاین ها پپتیدهایی هستند که بر متابولیسم انرژی کل بدن تاثیر می گذارند. دانش ما درباره تغییرات ویسفاتین و مقاومت به انسولین به دنبال یک فعالیت ورزشی هوازی وامانده ساز اندک است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر فعالیت ورزشی هوازی وامانده ساز بر پاسخ های ویسفاتین سرم و مقاومت به انسولین در مردان میانسال تمرین کرده و تمرین نکرده دارای اضافه وزن می باشد. روش شناسی پژوهش: 16 مرد سالم (سن = 5.99±49.62 سال، شاخص توده بدن = 1.03±26.53 کیاوگرم/متر مربع و vo2max= 7.31±38.39 ml/kg/min) شهر رشت در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به دو گروه تمرین کرده (8 نفر) و تمرین نکرده (8 نفر) تقسیم شدند. از آزمودنی ها در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از انجام آزمون ورزشی (بالک) خونگیری به عمل آمد. از روش آماری t وابسته و t مستقل و نیز ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی شاخص ها مورد استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد فعالیت ورزشی هوازی وامانده ساز باعث افزایش معنی داری در سطح ویسفاتین (031/0 = p) در گروه تمرین کرده گردید. همچنین سطح ویسفاتین در گروه تمرین نکرده کاهش غیر معنی داری یافت (664/0 = p). قبل و بعد از فعالیت در میزان مقاومت به انسولین در گروه تمرین کرده و تمرین نکرده تفاوت معنی داری مشاهده نشد. علاوه براین، همبستگی معناداری بین ویسفاتین سرم و مقاومت به انسولین در تمرین کرده (581/0 = p) یا تمرین نکرده (651/0 = p) وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: می توان گفت انجام فعالیت ورزشی هوازی وامانده ساز باعث افزایش معنی دار ویسفاتین سرم در مردان تمرین کرده و عدم تغییر شاخص مقاومت به انسولین در مردان تمرین کرده و تمرین نکرده اضافه وزن می شود.