توجه دین به سعادت ابدی و حیات اخروی انسان، هرگز به این معنا نیست که دین نقشی در زندگی دنیوی انسان نداشته باشد. تاریخ بشر گواه این مطلب است که دین دستورهای ویژه ای برای زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد که هر کدام از آن¬ها دارای آثار و برکات فراوانی برای جوامع انسانی می باشد. از آن¬جا که دستورهای دینی ریشه در فطرت انسانی دارد، فاصله گرفتن از آن¬ها باعث بروز مشکلاتی در زندگی انسان می¬شود که بشر با همه¬ی ادعای پیشرفت در علم و تکنولوژی، قدرت رفع آن¬ها را نداشته و در برابر آن¬ها سرگردان است. تربیت افراد به بالاترین درجه کمالات انسانی و تأمین ارزش¬های مادی و معنوی، پاسخ به میل حقیقت جویی و جلوگیری از احساس پوچی در زندگی و پی¬ریزی جامعه ای که در آن حقوق انسانی به بهترین وجه رعایت شود، تنها می¬توان از یک دین الهی انتظار داشت. از این رو پایان نامه حاضر با روش تحلیلی – تطبیقی و با هدف تبیین و بررسی کارکردهای دین در زندگی دنیوی انسان از دیدگاه دو اندیشمند بزرگ جهان اسلام، علامه طباطبایی? و امام خمینی? در نظر دارد به بررسی این موضوع ¬بپردازد که دین مبین اسلام به ابعاد دنیوی وجود انسان توجه ویژه داشته و از اصلی ترین کارکردهای دین، تلاش در جهت تأمین صحیح نیازهای مختلف وجود انسان است که در نهایت به سعادت اخروی او منتهی می¬شود. از مطالعه و بررسی های انجام شده، به دست آمد که دین شامل کارکردهای دین در سبک زندگی عملی (مانند دستور به نظافت، نهی از شرب خمر و ورزش)؛ کارکردهای روانی ـ معنوی (مانند تهذیب اخلاق، توکل، دعا، صبر و ذکر) و کارکردهای عقلی (مانند واقع بینی و توصیه به علم اندوزی) می باشد. هم¬چنین ایجاد وحدت، عدالت، آزادی، نظارت همگانی از مهم¬ترین کارکردهای دین در عرصه اجتماعی است.