دغدغه ی همیشگی انسان ها از بدو تولد تا لحظه ی مرگ، تأمین امنیّت بوده است و خواهد بود. امام علی حقّ امنیّت را زمینه ساز دیگر حقوق معرفی می کنند و حتّی پا را از این فراتر نهاده و آن را به عنوان سعادت دنیوی و زمینه ساز سعادت اخروی می نامند. امام با توجه به ابعاد دو گانه ی انسان ها و با در نظر گرفتن ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی در همه ی حیطه های اقتصادی، سیاسی و قضایی، راه دست یابی به امنیّت دنیوی و نهایتاً اخروی را بیان می کنند. امنیّت دین از دیدگاه امام علی مهم ترین امنیّت است که انسان ها با وجود داشتن حقّ حیات و لزوم حفظ آن باید برای تأمین امنیّت دین به عنوان مرجع اصلی امنیّت، جان فشانی کنند و از همه چیز خود بگذرند. در حالی که رئالیست ها، لیبرالیست ها و انتقادگراها افراد را مرجع اصلی امنیّت معرفی می کنند امّا در عمل نشان می دهند که دلیل طرح انسان به عنوان مرجع امنیّت تنها این است که اقبال عمومی با آن ها همراه شود تا بتوانند به پشتوانه آن سرمایه کسب کنند و به قدرت دست یابند و در عمل این را نشان¬داده-اند که امنیّت حقیقی از آن صاحبان قدرت و سرمایه است.