تاثیر لوفنورون و اسپینوساد روی کشندگی، ویژگی‏‏های زیستی و بیوشیمیایی سوسک برگ‏خوار نارون xanthogaleruca luteola (col.: chrysomelidae) در شرایط آزمایشگاهی (دمای 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±75 درصد، دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد. مقادیر lc30 و lc50 لوفنورون به‏ترتیب 22/20 و 65/36 پی‏پی‏ام و برای اسپینوساد به ترتیب 61/1 و 9/2 پی‏پی‏ام تخمین زده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اسپینوساد سمیت بیشتری نسبت به لوفنورون روی سوسک برگ‏خوار نارون داشت. طول دوره رشدی لاروهای تیمار شده با هر دو ترکیب و طول دوره پیش‏شفیرگی در تیمار لوفنورون به‏طور معنی‏داری افزایش یافت. طول دوره شفیرگی در تیمارهای لوفنورون افزایش و در غلظت‏های اسپینوساد کاهش یافت. حشرات ماده در تیمارهای لوفنورون تخم گذاری نکردند و تخم‏های گذاشته شده در تیمارهای اسپینوساد به طور معنی‏داری کاهش یافت و هیچ یک از آن‏ها تفریخ نشدند. تیمار لاروها با اسپینوساد و لوفنورون نشان داد که هر دو حشره‏کش، ذخیره کربوهیدرات و پروتئین لاروها را کاهش دادند. میزان لیپید نیز در لاروهای تیمار شده با لوفنورون کاهش یافت، درحالی‏که در لاروهای تیمار شده با غلظتlc30 اسپینوساد به طور چشم‏گیری افزایش پیدا کرد. میزان گلیکوژن در لاروهای تیمار شده با لوفنورون افزایش و در لاروهای تیمار شده با اسپینوساد کاهش یافت. فعالیت آنزیم‏های ?- و ?- استراز و گلوتاتیون اس- ترانسفراز در لاروهای تیمار شده با هر دو ترکیب افزایش یافت. با توجه به تاثیر اسپینوزاد و لوفنورون بر رشد و نمو، تولید مثل و ویژگی‏های بیوشیمیایی سوسک برگخوار نارون، این دو حشره‏کش می‏توانند گزینه‏های مناسبی جهت کنترل این آفت محسوب شوند.