این پژوهش به منظور بررسی میزان اضطراب و شناخت اینترنتی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در فرایند جست وجوی منابع اطلاعاتی آن ها انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در حوزه¬های دندان پزشکی، داروسازی، پیراپزشکی (شامل پرستاری و مامایی) و هم چنین اعضای هیأت علمی حوزه پزشکی شاغل در مراکز درمانی امام رضا (ع) و قائم (عج) بودند. تعداد کل جامعه آماری شامل 566 عضو هیأت علمی مرد و زن بود. به منظور دستیابی به حجم نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای غیرنسبتی استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات اضطراب اینترنتی اعضای هیأت علمی و نمره متوسط اضطراب اینترنتی (75) تفاوت معناداری وجود داشت و آن ها کم تر از سطح متوسط، اضطراب اینترنتی از خود بروز دادند. نتایج پژوهش نشان داد هر چند میانگین شناخت اینترنتی اعضای هیأت علمی پایین تر از سطح متوسط (36) بود اما در سطح جامعه این تفاوت معنادار نبود. از دیگر یافته های پژوهش این است که تفاوت معناداری بین میانگین اضطراب اینترنتی و شناخت اینترنتی اعضای هیأت علمی بر حسب جنسیت و سن وجود نداشت. هم چنین بین شناخت اینترنتی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر حسب حوزه های تحصیلی مختلف نیز تفاوت معنادار نبود. نتایج بیانگر این بود که حوزه های تحصیلی مختلف عامل مهمی در وجود تفاوت معنادار بین اعضای هیأت علمی از نظر میزان اضطراب اینترنتی بود و بین اعضای هیأت علمی حوزه پزشکی با دیگر حوزه ها تفاوت معناداری وجود داشت. هم چنین یافته ها نشان داد بین میزان اضطراب اینترنتی و شناخت اینترنتی اعضای هیأت علمی رابطه منفی و معناداری وجود داشت.