طراحی شبکه از مهارت¬هایی است که کاربران باید قبل از حل مسائل گوناگون از آن مطلع باشند تا بتوانند با استفاده از اتصال ترمینال¬های مربوط به مسئله، شبکه¬ای را ایجاد کنند. عوامل خودمحور می خواهند به راه حل پایداری (تعادل نش) برسند که ممکن است نزدیک به راه حل بهینه یا کاملا متفاوت از آن باشد. این پژوهش مروری است بر کیفیت بهترین تعادل نش که در آن نسبت هزینه بهترین تعادل نش به هزینه راه حل بهینه به عنوان هزینه پایداری در نظر گرفته می شود به طوری که هرچه هزینه پایداری کمتر باشد – یعنی تعادل نش نزدیک به راه حل بهینه باشد - راه حل حاصل شده قابل قبول¬تر می¬باشد. در این پایان نامه با توجه به یکی از پروتکل¬های تخصیص هزینه در شبکه – مکانیسم اشتراک هزینه شپلی – هزینه پایداری را بدست می¬آوریم که مکانیسم ذکر شده به این شرح است¬: هزینه هر یال به طور مساوی بین همه کاربرانی که از آن یال استفاده می¬کنند تقسیم می¬شود. با توجه به این تخصیص منصفانه هزینه، نشان داده شده که هزینه پایداری برای شبکه¬های جهت دار می¬باشد ( تعداد کاربران است) در صورتی که کران پایین هزینه پایداری برای شبکه¬های غیر جهت دار در حالت بازیکن برابر می باشد. تعادل نش خوب را می توان با توجه به بهترین پاسخ پویا بدست آورد به طوری که همه کاربران پس از شروع از یک راه حل با توجه به بهترین پاسخ پویا اگر راه حل بهتری وجود داشته باشد راه حل خود را تغییر می¬دهند و این کار را تا زمانی که راه حل جایگزین دیگری وجود نداشته باشد ادامه می دهند تا به بهترین پاسخ برسند. با توجه مطالبی که ذکر شد پروتکل تخصیص منصفانه هزینه می¬تواند مکانیسم خوبی برای ایجاد رفتار استراتژیک به صورت تعادل نزدیک به راه حل بهینه باشد. در این پایان نامه شبکه را به حالت¬هایی که علاوه بر هزینه ساخت، تاخیر هم مطرح باشد وحالتی که تنها هزینه تاخیر داشته باشیم و نه هزینه ساخت بسط می¬دهیم سپس هزینه پایداری را برای این حالت¬ها بدست می آوریم. در انتها هم پیچیدگی زمانی همگرایی بهترین پاسخ پویا را محاسبه می کنیم.