این مطالعه با هدف بررسی اثرات متغیرهای ابعاد شخصیت و سبک اسناد بر متغیر وابسته ‏فرسودگی شغلی با نقش واسطه ای تاب آوری در بین جراحان شهر کرمان، انجام شد. از جامعه ‏‏127 جراح، تعداد90 نفر، انتخاب و با روش سرشماری پرسشگری شدند. ابزار پرسشگری شامل ‏چهار پرسشنامه ابعاد شخصیت نئو با 60 گویه، سبک اسناد بزرگسالان سلیگمن با 48 گویه، ‏تاب¬آوری کانر و دیویدسون با 20 گویه و فرسودگی شغلی مسلش با 26 گویه بود. نتایج آزمون ‏فرضیه ها از طریق مدلسازی – تحلیل مسیر نشان داد که مدل مفهومی مطالعه دارای برازش مناسب ‏بود. بنابراین سبک اسناد خوشبینانه دارای تاثیر مستقیم مثبت و معنی¬دار بر تاب¬آوری بود. به ‏علاوه سبک اسناد بدبینانه دارای تاثیر مستقیم منفی و معنی¬دار بر تاب¬آوری بود. همچنین ‏روانرنجوری تاثیر مستقیم مثبت و معنی¬دار بر تاب¬آوری داشت و تاب¬آوری نیز تاثیر مستقیم مثبت ‏و معنی¬دار بر فراوانی عدم کفایت شخصی داشت. همچنین سبک اسناد بدبینانه تاثیر مستقیم مثبت ‏و معنی¬دار بر شدت مسخ شخصیت داشت و سبک اسناد خوشبینانه نیز تاثیر مستقیم مثبت و معنی-‏دار بر فراوانی مسخ شخصیت داشت و همینطور سبک اسناد خوشبینانه تاثیر مستقیم مثبت و ‏معنی¬دار بر شدت خستگی عاطفی داشت. از این گذشته انعطاف پذیری نیز تاثیر مستقیم مثبت و ‏معنی¬دار بر فراوانی و شدت عدم کفایت شخصی داشت. همچنین برون گرایی تاثیر مستقیم مثبت ‏و معنی¬دار بر شدت درگیری داشت. به علاوه سبک اسناد خوشبینانه وبدبینانه دارای تاثیر غیر ‏مستقیم مثبت و معنی¬دار بواسطه متغیر تاب¬آوری بر فراوانی عدم کفایت شخصی بودند. در نهایت ‏سبک اسناد خوشبینانه وبدبینانه مهم¬ترین متغیر پیش بینی¬کننده فراوانی عدم کفایت شخصی ‏جراحان بواسطه متغیر تاب¬آوری شناخته شدند. ‏