ابرجاذب ها ،پلیمرهای دارای اتصال عرضی هستند که به اندازه ی ده ها یا بیشتر از صدها برابر وزن خودشان از محیط اطراف خودشان آب جذب کرده و تحت فشار های ملایم آن را حفظ می کنند. ابرجاذب ها کاربردهای زیادی در داروسازی، پزشکی، کشاورزی، صنایع بهداشتی، و نظایر آن ها دارند. بیشترین مصرف ابرجاذب ها مربوط به صنایع بهداشتی از قبیل پوشک بچه می باشد. در این پایان نامه، تهیه ابرجاذب ها از مشتقات زیستی سلولز و مشتقات آن و نیز استفاده از عامل اتصال عرضی غیر سمی و عوامل موثر بر مقدار جذب ابر جاذب ها و راه های افزایش جذب آب توسط آن ها بررسی شده است. مشتق سلولزی کربوکسی متیل سلولز در تهیه هیدروژل استفاده شد و با استفاده از اسید سیتریک به عنوان عامل اتصال عرضی بر مشکلات سمی بودن و گران بودن عامل های اتصال عرضی سمی از قبیل اپی کلرو هیدرین غلبه شد. همچنین از تشعشع مایکروویو به جای روش انتقال حرارت جابجایی استفاده شد و افزایش سرعت سنتز ابرجاذب به وسیله ی تشعشع مایکروویو از 4550% تا 5200% نسبت به حالت سنتز با انتقال حرارت جابجایی مشاهده شد. طراحی آزمایش با روش طرح رویه پاسخ (rsm) انجام شد و مدل با رگرسیون بالا (940/0 = 2r تعدیل شده و 971/0 = 2r) به دست آمد و در شرایط بهینه (توان w360، مدت زمان min 98/41 و 55/1 درصد وزنی سیتریک اسید نسبت به وزن کربوکسی متیل سلولز) بیشترین مقدار wrv، g/g146 به دست آمد. همچنین مشاهده شد که توان مایکروویو، موثرترین عامل بر مقدار wrv می باشد.