گویش¬شناسی یکی از شاخه¬های زبان¬شناسی است که به دلیل تنوع و اهمیت آن، تحقیقات زیادی درخصوص آن انجام شده است. گویش بادرودی یکی از گویش¬های مرکزی ایران است که بر محور شمال¬غربی- جنوب¬شرقی قرار دارد. گروه شمالی – مرکزی در منطقه کاشان شامل آران و بیدگل، دلیجانی، ابوزیدآبادی، قهرودی، کامویی، جوشقانی، میمه¬ای، همچنین فریزندی، یارندی، سدهی، بادرودی(بادی)، نطنزی، کشه¬ای، تاری و طرقی می¬شود. بررسی ساختار فعل در هر زبان و گویش می تواند کلید راهنمایی برای شناخت بهتر و دقیق¬تر دستور زبان باشد، زیرا دیگر عناصر بر گرد فعل می گردند. در این تحقیق توصیفی سعی بر آن شده است که با دیدگاه علمی ساخت فعل به لحاظ صوری و تصریفی بررسی شود. ساخت فعل، حتی در ساختواژه¬های اشتقاقی، نیز در مواردی با نحو آمیخته است و به همین دلیل بررسی آن با دیدگاه واژ- نحویی ضروری به نظر می-رسد. تصریف فعل، نیز بخش قابل توجهی از ساخت فعل را به خود اختصاص می¬دهد. این گروه به لحاظ آوایی از تفاوت¬ها و شباهت¬هایی بسیار با گروه هم¬خانواده خود برخوردار است. از نظر ساختمان فعل، تفاوت بارز این گویش با دیگر گویش¬های این شاخه در این است تنها گویشی که از ساختار ارگتیو بهره¬ای نبرده، و ساختار آن فاعلی – مفعولی است. جنس در این گویش در سوم شخص مفرد دیده می شود. این پایان نامه در 5 فصل، که فصل اول؛ مقدمه و کلیات تحقیق و هم چنین روش شناسی و متغیرهای اثرگذار بر آن ارائه شده، در فصل دوم؛ جغرافیای گویش و پیشینه پژوهش، فصل سوم؛ مبانی نظری تحقیق، در فصل چهارم؛ با استفاده از توضیح آواشناسی مختصر این گویش به توصیف فعل پرداخته شده که به ساخت های مختلف فعل از جمله ساده، پیشوندی و... شناسه ها و... جنس، نمود، زمان و وجه نیز پرداخته و هم چنین مطابقه در بخش شناسه مشخص و شمار بررسی شده است، در فصل پنجم؛ به بیان نتایج، این پایان نامه پرداخته شده است