ترجمه در قالب یک نظام خودکفا، عناصر مخصوص خود را داراست که این عناصر، هسته میانجی کنش های ارتباطی ترجمه است که رابطه بین خود را تقویت می کنند و سپس آن را شکل می دهند. رابطه بین عناصر و ساختارهای متناظر بر اساس معیارهایی که برای مشاهده انتخاب شده اند، تعیین می گردد. ترجمه، شبکه ایی پیچیده از رسانه و شکل است. آنچه به عنوان رسانه درنظر گرفته می شود و نوع شکلی که می تواند نمود آن رسانه باشد بستگی به نظر نظاره گر دارد. همانند هر نظام خودکفای دیگر، ترجمه بر دو سطح مشاهده عملکرد خود (مشاهده اولیه) و همچنین مشاهده مشاهدات (مشاهدات ثانویه)، بر خود نظارت می کند. ترجمه دارای کُدهای مخصوص به خود است که به کمک آن ها، رویدادهای ارتباطی که ممکن، غیرممکن و همچنین آن دسته از رویدادهایی را که هنوز میانجی، ترجمه و یا انتقال داده نشده اند و قرار است بشوند از هم تمییز می دهد.