تا قبل از دوران رشد فزاینده شهرها، محلات شهری رشد تدریجی داشتند و ضمن حفظ ارزشهای زیست محیطی ،کالبدی و اجتماعی خود به نیازهای نسبتا ثابت ساکنان خود پاسخ می دادند. به دلیل افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها ، محلات شهری فرصتی برای آنکه خود را با مقتضیات زمان وفق دهند نداشتند ، به همین دلیل قادر به پاسخگویی به نیازهای ساکنان خود نشدند و اختلالات زیادی بر آنها حاکم گشت. نگرش توسعه پایدار محله ، حاصل تلفیق دو رویکرد توسعه محله ای و توسعه پایدار است و می کوشد به نیازهای محله در دوران تغییرات سریع و نیازهای متغیر پاسخ دهد. یکی از اهداف مهم مدیریت شهری ، توسعه پایدار شهرها و در مرحله بعد محلات شهری می باشد که این مهم را از طریق مدیریت محله ای و محله محوری که محلات را به عنوان سلول های شهر می داند میسر می شود. تحقیق حاضر به ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در پایداری محله ای محلات شهرک و شریف آباد از ناحیه ی 8 شهر سقز چرداخته است. روش تحقیق با توجه به ماهیت کار از نوع توصیفی، تحلیلی است. روش جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و پیمایشی می باشد. . با استفاده از روشهای اماری متناسب با سطح سنجش متغییر ها، معیارها شاخص های مورد نظر مورد سنجش قرار گرفت. برای آزمون فرضیه اول از آزمون t تک نمونه ای و برای آزمون فرضیه دوم از تحلیل رگرسیونی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد که محله ی شهرک با ضریب پایداری 31/3 در مرز پایداری و محله ی شریف آباد با ضریب پایداری 53/2 که زیر ظریب متوسط 3 برای گویه ها میباشد ناپایدار بحساب می آید.