در این کار، نانو ذرات نیکل/ نیکل اکسید بر روی نانو رس اصلاح شده با بنزیل دی متیل تترا دسیل آمونیوم کلراید تثبیت گردید.سپس نانو رس به دست آمده به عنوان یک جاذب برای حذف دی بنزوتیوفن استفاده شده و سپس غلظت دی بنزوتیوفن با استفاده از اسپکتروفتومتر ماوراء بنفش- مرئی در طول موج 287 نانومتر اندازه گیری شد. پارامترهای مختلف موثر بر جداسازی دی بنزوتیوفن از قبیل: نسبت مقدار نانو نیکل/ نیکل اکسید به نانو رس، مقادیر مختلف نانو رس و نانو نیکل/ نیکل اکسید، زمان همزدن محلول دی بنزوتیوفن روی جاذب، نوع حلال شوینده، حجم حلال شوینده، زمان لازم برای واجذب و زمان همزدن برای تهیه جاذب، بهینه شدند. نتایج به دست آمده نشان داده که واجذب کمی دی بنزوتیوفن با استفاده از اتانول به عنوان شوینده حاصل شد. روش ارائه شده از نظر تجزیه ای مورد بررسی قرار گرفت، گستره خطی 5/0 تا 15 میلی گرم بر لیتر با حد تشخیص 2-10× 7/4 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. ظرفیت جاذب 32 میلی گرم بر گرم محاسبه شد. انحراف استاندارد برای شش مورد اندازه گیری شده 5 میلی گرم بر لیتر دی بنزوتیوفن، 4/1 به دست آمد. روش بهینه با موفقیت روی یک نمونه نفت خام انجام شد.