پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 57 باعث تحول عمیق و اساسی در روابط ایران و آمریکا شد و به یکباره آمریکا را به عنوان فعال¬ترین کشور در سیاست خارجی ایران، از صحنه روابط بین¬المللی ایران کنار زد. برای بیش از سه دهه از انقلاب بین ایران و آمریکا بر سر برخی مسائل تعارض وجود داشته است. در سالهای اخیر، مسئله هسته ای ایران به عامل اصلی منازعه بین ایران و غرب درآمده است به اقتضای این منازعه غرب توانسته است ابتکار صدور چندین قطعنامه تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران را داشته باشد. افشاگری سازمان مجاهدین خلق از وجود تجهیزات غنی سازی اورانیوم در نطنز بهانه بیشتری به دست غرب داد تا ایران را به تولید و توسعه تسلیحات هسته ای متهم سازد. از آن زمان به بعد برخی از مقامات آمریکایی و اسرائیلی تا جایی پیش رفتند که حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران را برای خاتمه دادن به این فعالیت ها مطرح کردند. ایالات متحده آمریکا پس از افشای فعالیتهای نیروگاه نطنز، تلاش نمود تحریم های یکجانبه ای را جهت متوقف کردن برنامه هسته ای ایران و یا حداقل ممانعت از غنی سازی اورانیوم با درصد بالا توسط این کشور برقرار سازد. نکته حائز اهمیت این است که سیاستمداران غربی آگاه هستند که ایران دارای برنامه ی تسلیحات هسته ای نبوده، اما همواره با اتخاذ مواضع جانبدارانه، ایران را در مظان این اتهام قرار می دهند که زیر پوشش برنامه هسته ای خود در صدد دستیابی به سلاح هسته ای است. با توجه به وابستگی کشورهای غربی به نفت خاورمیانه، که باعث کاهش توان اعمال قدرت این کشورها در نظام بین الملل گردیده است غرب در تلاش است تا از طریق مخالفت با برنامه هسته ای ایران، علاوه بر توقف غنی سازی ایران با ایجاد بحران در خاورمیانه، به مدیریت انرژی خود بپردازد، تا میزان وابستگی خود را به نفت خاورمیانه کاهش دهد.