کیفیت تصاویر دیجیتال در طی اعمالی نظیر انتقال، فشرده سازی، ذخیره سازی و پردازش های گوناگون دیگر تحت تاثیر قرار می گیرد. لذا در دسترس بودن الگوریتم های سنجش کیفیت تصویر در هر مرحله از پردازش امری ضروری به حساب می آید. این الگوریتم ها درای نقش بسزایی در زمینه های مختلف پردازش تصویر اعم از بهینه سازی سیستم های پردازش تصویر و نیز کنترل و تنظیم کیفیت تصویر بصورت پویا می باشند. بطور کلی الگوریتم های سنجش کیفیت تصاویر به دو دسته الگوریتم های ذهنی و الگوریتم های عینی طبقه بندی می شوند. به سبب وقت گیر بودن و هزینه بالای الگوریتم های ذهنی، توجه زیادی به ابداع و طراحی الگوریتم های عینی برای سنجش کیفیت تصاویر شده است. مشکل اصلی در بحث سنجش کیفیت تصاویر عدم وجود یک الگوریتم عینی که در بیشتر اعوجاج ها عملکرد قابل قبولی داشته باشد، است. ابداع الگوریتم های عینی مبتنی بر نظریه اطلاعات، با وجود پیچیدگی و بار محاسباتی بالای آنها، میتواند به عنوان روشی برای غلبه بر این مشکل به حساب آید. با توجه به افزایش کاربردهای مبتنی بر تصویر در زندگی روزمره، سنجش کارآمد و قابل اطمینان کیفیت تصاویر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف در مبحث سنجش کیفیت تصویر، ارزیابی کیفیت تصاویر بطور خودکار می باشد بنحویکه حداکثر تطابق را با قضاوت انسان ها در مورد کیفیت داشته باشد. تاکنون روش های متعددی برای رسیدن به این هدف پیشنهاد داده شده اند. در این پایان نامه، مروری بر روش های مختلف سنجش کیفیت تصاویر خواهیم داشت. تمرکز این پایان نامه بر روی دسته خاصی از روش های سنجش کیفیت است و تعدادی از روش های برجسته در این زمینه بطور جامع توضیح داده شده اند. ما در این پایان نامه به معرفی دو روش متفاوت برای سنجش کیفیت تصاویر سیاه-سفید می پردازیم و عملکرد این دو روش را با روش های برجسته موجود در این زمینه مقایسه می کنیم. این دو روش مبتنی بر مدلسازی ریاضی نظرات افراد در مورد کیفیت تصاویر می باشند. نتایج شبیه سازی بر روی پایگاه های داده موجود نشان می دهند که روش های پیشنهادی ما در عین سادگی، عملکردی نزدیک و در بعضی موارد بهتر از بیشتر روش ها دارند، و همچنین از نظر زمان محاسبه، در ردیف سریع ترین روش ها قرار می گیرند.