یکی از سیستم های درگیر در روند انتقال درد و همچنین مسیر بی دردی سیستم وانیلوییدی (trpv) می باشد. گیرنده trpv1یکی از شش عضو خانواده گیرنده های وانیلوییدی است . مشخص شده گیرنده های trpv1 درانتقال درد نقش اساسی ایفا میکنند و آنتاگونیست این گیرنده یعنی کاپسازپین میتواند در تسکین درد موثرباشد.از سوی دیگر آنزیم سیکلواکسیژناز 2( cox-2 ) به طور اختصاصی در سلول های اعصاب مرکزی ، در نورون های گلوتاماترژیک هیپوکامپ و کورتکس مغز یافت می شود. مهار سیکلو اکسیژناز از طرق مختلف (مرکزی و محیطی) می تواند در از بین بردن درد دخیل باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین اثرات ضد دردی مرکزی کاپسازپین و برهم کنش احتمالی آن با مهار کننده آنزیم سیکلواکسیژناز در مغز است. در این تحقیق از رت نر با وزن 250-200 گرم استفاده گردید. با استفاده از روش جراحی استریوتکس، کانولی ازجنس فولاد ضد زنگ در بطن جانبی مغز قرار داده شد. یک هفته پس از جراحی، داروها در داخل بطن جانبی به روش (i.c.v ) تزریق و 10 دقیقه بعد از تزریق دارو، آزمون فرمالین آغاز شد. اثر ضد دردی دارو بر اساس نمره دهی رفتارهای ناشی از درد با متد دوبوآسون و دنیس(1977) بررسی گردید. هم گروه دریافت کننده کاپسازپین (5 و 50 نانومول) و هم گروه دریافت کننده سلکوکسیب (2 و 20 نانومول) کاهش معنی داری در رفتار درد ناشی از آزمون فرمالین در مقایسه با گروه کنترل( dmso )نشان دادند. دوزهای 2 نانو مول سلکوکسیب و 5 نانو مول کاپسازپین وقتی که به همراه هم به رت تجویز شدند بطور معنی داری میزان شدت درد را در مقایسه با گروه کنترل و در مقایسه با گروهی که دوز های 2 نانو مول سلکوکسیب و 5 نانو مول کاپسازپین را به تنهایی دریافت کردند کاهش داد. نتایج آزمایشات نشاندهنده اثر تجمعی معنی دار (و یا احتمالا سینرژیسم) دو داروی مورد استفاده در آزمایشات می باشد.