با توجه به این که کتاب درّه نادره تالیف میرزا مهدی خان استرآبادی (1175هـ . ق)یکی از متون مصنوع ادبیات فارسی است که به دلیل استعمال لغات مهجور و نامأنوس کمتر مورد توجه قرار گرفته است و این در حالی است که این کتاب دارای ویژگی های برجسته ی بلاغی و هنری است و به جرأت می توان گفت که هیچ جمله ای در این کتاب یافت نمی شود که از عناصر بلاغی خالی باشد. به علاوه، بعضی از بخش های آن بسیار هنری واز دیدگاه زیبایی شناسی می تواند با متونی چون گلستان سعدی و سایر متون نثر فنّی برابری کند. تشبیهات، استعارات، اسنادهای مجازی و زیبایی های لفظی و معنوی در نثر این کتاب باعث شده که گاهی نثر آن تا مرزهای شعر پیش رود. بنابراین با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای و توصیف و تحلیل شواهد استخراج شده از متن کتاب درّه نادره، ضمن معرفی دقیق تر کتاب مذکور وتبیین ارزش های ادبی آن، عناصر بلاغی کتاب درّه نادره با استفاده از کتاب های علوم بلاغی نشان داده می شود و توانایی های فن انشا برای اغراض و مقاصد مختلف از جمله تاریخ نویسی آشکار می گردد. این رساله در سه بخش: علم معانی، بیان و بدیع تدوین شده است.