پدافند غیرعامل از جمله موضوعاتی است که در سال¬های اخیر در طرح¬ها و برنامه¬های شهری مورد توجه قرار گرفته است. تاکید بر این عامل هزینه¬های شهر را به هنگام وقوع بحران بسیار کاهش می¬دهد و زندگی ایمن تر و مطلوب¬تری را برای شهروندان پدید می¬آورد. امروزه با کشاندن جنگ به داخل شهرها و شهری کردن فضای نبرد بخصوص در شهرهای بزرگ و کلانشهرها، توجه به امر پدافند غیرعامل به عنوان یک راه حل جهت کاهش آسیب ها و افزایش توان ها ضروری است. اهواز شهری است که به علت موقعیت استراتژیک و استقرار مراکز مدیریتی و فرماندهی در آن از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش، سنجش الزامات مکانی کاربری های حیاتی و حساس از منطر پدافند غیرعامل جهت بالا بردن امنیت ساکنین شهر، ایمنی کاربری ها و کاهش خطر پذیری و آسیب پذیری در سطح شهر می باشد. در این راستا کاربری های حیاتی و حساس کلانشهر اهوازاز نظر اصول همجواری و پراکندگی و سازگاری مورد بررسی قرار گرفته اند. نوع پژوهش حاضر، کاربردی- توسعه¬ای می باشد، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل¬های تصمیم¬گیری چند معیاره ahp و سپس در محیط arc gis این اطلاعات فازی شده و از آن بهره گرفته شده است.