جهت برنامه ریزی و مدیریت فضاهای شهری و روستایی آگاهی از تغییر و تحولات کاربری های اراضی اهمیت زیادی دارد که با استفاده از تکنولوژی سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، می توان تمامی داده های مورد نیاز را بصورت بهنگام جمع آوری و تجزیه و تحلیل نمود و در مدیریت شهری آن ها را بکار بست.در این پژوهش جهت تهیه نقشه کاربری اراضی شهر ملایر از داده های رقومی سنجنده های (1985) etm(2000)،tm و (2013) oli مربوط به لندست های 5، 7 و 8 استفاده شد. ابتدا تصاویر با rmse معادل 27/0 (سال 1985)، 52/0(سال 2000) و 25/0(سال 2013) پیکسل تصحیح هندسی شدند. سپس برای طبقه بندی تصاویر، چهار روش نظارت شده شبکه های موازی، حداقل فاصله از میانگین، فاصله ماهالانوبیس و حداکثر احتمال مورد استفاده قرار گرفت و نتایج حاصل از طبقه بندی هر چهار روش بررسی و مقایسه شد.نتایج نشان داد که روش حداکثر احتمال با صحت کلی بالای 92% و ضریب کاپای بالای 90% در سال های 1985، 2000 و 2013 دقیق ترین روش از بین روش های مورد استفاده، جهت طبقه بندی کاربری اراضی شهر ملایر محسوب می شود. بطور کلی بین سال های 1985 تا 2013 اراضی مسکونی، کشاورزی آبی و سایر کاربری ها به میزان 2.19%، 4.36% و 1.91% افزایش و اراضی کشاورزی دیم و مراتع به میزان 2.38% و 6.08% کاهش یافته است.