ترک یا آسیب محلی در سازه،سختی سازه را کاهش می دهد، و منجر به تغییر ویِژگی های دینامیکی می شود.عیب یابی با استفاده از مقایسه ی اطلاعات مودال سازه سالم با حالت آسیب دیده آن سازه به صورت گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است.برای سازه های با تعداد عضو زیاد، آسیب محلی تغییر اندکی در اطلاعات مودال کلی ایجاد می کند، که تشخیص آسیب محلی را دشوار می سازد. با توجه به افزایش داده های ورودی الگوریتم جستجوی هارمونی در عیب یابی سازه، دقت نتایج کاهش یافته و با جمع این دو عامل، مشکل دو چندان می گردد. برای رفع این نقیصه در این پایان نامه از روش زیرسازه جهت تفکیک سازه اصلی به زیرسازه های مستقل به منظور کاهش فضا و افزایش حساسیت نسبت به آسیب استفاده شده است. به دلیل دقت بیشتر ماتریس نرمی حاصل از اطلاعات مودال نسبت به ماتریس سختی، این ماتریس برای عیب یابی در نظر گرفته شده است . در نهایت ماتریس نرمی محاسبه شده در سازه کلی برای به دست آوردن ماتریس نرمی زیرسازه تجزیه می گردد، که این کار منجر به افزایش حساسیت نسبت به آسیب محلی می شود. در انتها با ارائه مثال هایی عملکرد این روش گزارش گردیده است.