مهارت نوشتاری و شفاهی هر دو از مهارت های تولیدی زبان می باشند و به علت وجود یک سری اجزاء مشترک ، بسیار مرتبط به یکدیگر می باشند، اما با این وجود تلاش بسیار کمی در جهت شناخت تأثیر این دو مهارت بر یکدیگر، خصوصاً تأثیر مهارت نوشتاری بر روی مهارت گفتاری صورت گرفته است. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی تأثیر تمرین مهارت نوشتاری به صورت کنترل شده بر روی مهارت شفاهی زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی پرداخته است. به این منظور پنجاه و دو نفر از زبان آموزان سطح مقدماتی در چهار کلاس در یکی از موسسات زبان تهران، در دو گروه متشکل از بیست و شش زبان آموز مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از اطمینان از همگن بودن دو گروه، زبان آموزان گروه آزمایش در طول ترم در 15 دقیقه آخر کلاس به تمرین مهارت نوشتاری به صورت کنترل شده در زمینه های مختلف از جمله نوشتن نامه، کارت پستال و اطلاعات شخصی پرداختند، در حالیکه در گروه کنترل هیچگونه تمرین اضافه در زمینه مهارت نوشتاری صورت نگرفته و فقط طبق برنامه کلاسی عمل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که زبان آموزان گروه آزمایش در پایان ترم به صورت معناداری در مهارت شفاهی پیشرفت کرده بودند. علاوه بر این نتایج، این پژوهش در خلال یک مصاحبه به بررسی نگرش زبان آموزان گروه آزمایش نسبت به نقش این تمرین های نوشتاری بر مهارت شفاهی پرداخته است. نتایج این مصاحبه نشان داده است که اگرچه زبان آموزان در ابتدای ترم نگرش مثبتی نسبت به این تمرین های نوشتاری نداشتند، اما در پایان ترم نه تنها این نگرش تغییر کرده بود، بلکه زبان آموزان قادر به درک تأثیر تمرین این مهارت بر مهارت شفاهی خود نیز بودند.