مطالعات پسااستعماری در مطالعات ترجمه ادبی جایگاه مهمی یافته است. پس از ورود ترجمه به مطالعات فرهنگی، مترجمان و نظریه پردازان پسااستعماری نیز به مرور زمان متوجه اهمیت ترجمه در فرآیند تشکیل مستعمرات و آزادسازی مستعمرات وهمچنین نابرابری قدرت زبانها و فرهنگ ها در ترجمه گردیدند و واکنش و پایداری مترجمان را در برابر این نابرابریها مورد مطالعه قرار دادند. موضوع اصلی این مطالعه، بررسی پسااستعماری ترجمه عناصر فرهنگی سووشون اثر سیمین دانشور بر اساس نظریه بومی گرایی و بیگانه گرایی ونوتی بود. برای نیل به این هدف دو ترجمه از این اثر انتخاب و مقایسه گردیدند تا مشخص شود مترجمان از کدام یک از دو روش بومی گرایی و بیگانه گرایی بیشتر استفاده کرده اند و کدام یک از مترجمان از بیگانه گرایی، به عنوان نشانه ای از مقاومت در برابر هنجارهای غالب ترجمه در زبان مقصد، بیشتر استفاده کرده است. ابتدا عناصر فرهنگی این اثر طبق طبقه بندیی که بر اساس مدل عناصر خاص فرهنگی نیومارک طراحی شده است از واحد واژه تا جمله استخراج گردید و با ترجمه آنها تطبیق داده شد. سپس راهکارهای به کار گرفته شده در ترجمه هر عنصر فرهنگی بر اساس طبقه بندیی که بر اساس مدل بومی گرایی و بیگانه گرایی اکسلا طراحی شده است مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو مترجم از بومی گرایی بیشتر از بیگانه گرایی استفاده کرده اند و در مقایسه قانون پرور بیشتر از زند از بیگانه گرایی استفاده کرده است. همچنین نتایج نشان داد که این مترجمان در برابر هنجارهای غالب ترجمه مقاومت زیادی نداشتند و به همین صورت نتوانستند خوانش پسااستعماری متن را حفظ کنند. اما در مقایسه بین دو مترجم، قانون پرور مقاومت بیشتری داشته است و خوانش پسا استعماری متن را بیشتر حفظ کرده است.