یکی از مشکلات عمده در زمینه سرمایه¬گذاری دولتی و نیز سرمایه¬گذاری خصوصی در سال¬های اخیر کمبود اعتبارات عمرانی و مهمترین علل تأخیر در اجرای پروژه¬ها نیز کمبود تخصیص اعتبارات برای پروژه¬ها بوده است. طولانی شدن زمان اجرای پروژه¬ها، باعث اتلاف منابع بودجه، افزایش نرخ تورم، از بین رفتن اعتماد نسبت به سیاست¬های دولت و کاهش قدرت تولیدی کشور می¬شود. هدف این مطالعه، تحلیل اثر کمبود اعتبارات عمرانی بر پروژه¬های انرژی با استفاده از نظریه¬بازیها برای سال¬های 1389 و 1390 می¬باشد. به منظور تخمین مدل و تجزیه و تحلیل داده¬ها بازی¬های پویا، چانه¬زنی و راه¬حل جانه-زنی نش برای بازی¬های همکارانه مورد استفاده قرار گرفته است. براساس یافته¬های تحقیق، دولت و پیمانکار هر دو استراتژی همکاری و مذاکره را انتخاب نموده¬اند. زیرا هم دولت و بخش خصوصی( پیمانکار) مطابق تعادل نش سود بیشتری نسبت به حالت عدم همکاری بدست خواهند آورد. تعادل¬های برگشت به عقب و تعادل تام( کامل) در بازی فرعی که فقط شامل استراتژی¬های تهدیدهای باورکردنی می¬باشند مؤید این نتیجه هستند همچنین برای بررسی دقیق¬تر موضوع از بازی¬های همکارانه و برای شناسایی سهم هر کدام از بازیکنان در ائتلاف از چانه¬زنی نش استفاده شده است که نشان می¬دهد دولت و پیمانکار برای کسب سود بیشتر، ائتلاف همکارانه را انتخاب نموده¬اند البته دولت سهم بیشتری از پیمانکار در ائتلاف خواهد داشت. بازی شکل گرفته نوعی بازی اتمام حجت است که طرف پیشنهاددهنده، طوری پیشنهاد می¬دهد که طرف دیگر آن¬را قبول نماید در خصوص واگذاری¬ها به پروژه¬های انرژی اشاره کردیم. با توجه به تخصیص مالکیت نشان داده شد که هر بازیکنی که سود بیشتری بدست آورد بهینه است که پروژه انحصاراً در دست آن بازیکن باشد. اگر درجه ناخالصی کالای تولیدی ما به یک نزدیک باشد یعنی کالا خصوصی محض باشد دولت سود کمتری نسبت به پیمانکار بدست خواهد آورد پس بهینه است پروژه انحصاراً در دست بخش خصوصی باشد. طبق تحقیق، همکاری دولت و بخش خصوصی، باعث کاهش مدت زمان اجرای پروژه¬های انرژی، با وجود کمبود اعتبارات عمرانی می¬شود.