در سال‏های اخیر به دلیل پیچیدگی و تحولات روز افزون جامعه جهانی، عامل انرژی و محیط زیست نقش اساسی در اقتصاد و سیاست هر ملت ایفا می‏کند. به همین دلیل شناخت و تولید مصالحی که باعث کاهش هزینه‏های ساخت و همچنین کاهش مصرف انرژی و کمک به محیط زیست گردند مورد توجه می‏باشد. این پایان نامه امکان استفاده از خاک لتریت را برای تولید آجرهای سازگار با محیط زیست بر پایه‏ی فناوری ژئوپلیمریزاسیون مورد مطالعه قرار می‏دهد. روش تولید این نوع آجر، اختلاط خاک لتریت با محلول قلیایی ، ماسه، آب، تحت فشار قرار دادن مخلوط در قالب و در نهایت عمل آوری در گرمخانه می‏باشد. این روش بر خلاف روش سنتی نیاز به حرارت بالای کوره برای پخت آجر ندارد که این مساله خود، منافع زیست محیطی زیادی را موجب می‏گردد. در این تحقیق دو نوع مخلوط ساخته و آزمایش شدند. در مخلوط اول مواد سیمانی و ژئوپلیمری شامل سیمان، لتریت و میکروسیلیس بوده و در مخلوط دوم فقط از لتریت و میکروسیلیس برای ایجاد چسبندگی با استفاده از روش ژئوپلیمریزاسیون استفاده شده است. تاثیر پنج عامل مقدار لتریت، نوع محلول قلیایی، جایگزینی میکروسیلیس در مخلوط، دمای عمل آوری و سن نمونه روی مشخصات آجر بررسی و با استفاده از آزمون‏های مقاومت فشاری، جذب آب و التراسونیک نتایج مورد تحلیل قرار گرفتند. با توجه به نتایج می‏توان گفت که خاک لتریت به کار رفته در این پژوهش که از معادن شمال غرب ایران تهیه شده است، می‏تواند برای تولید آجرهای سازگار با محیط زیست بر پایه‏ی فناوری ژئوپلیمریزاسیون بر اساس استانداردهای شماره 7 ملی ایران و astm c62 مربوط به آجرهای رسی مورد استفاده قرار گیرد.