تنش¬های زیستی و غیر زیستی از عوامل بسیار مهم در کاهش محصولات کشاورزی هستند. سیلیکون به عنوان دومین عنصر فراوان در پوسته زمین است. این عنصر به دلیل آن که نقش اساسی در زنده مانی گیاه ندارد جزو عناصر ضروری برای رشد گیاه قرار نگرفته است. در این پژوهش تأثیر سیلیکون بر روی چهار رقم انگور (پرلت، فلم، میش¬پستان و صاحبی) در دو مرحله رشد، تحت شرایط تنش خشکی با سه تیمار (شاهد، خشکی + سیلیکون و خشکی) در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی موردبررسی قرار گرفت و تأثیر سیلیکون در فعالیت آنزیم های ضد اکسنده، میزان پروتئین کل، رنگ دانه کلروفیل، اسمولیت های گلایسین بتائین و پرولین، پراکسید هیدروژن و میزان آب برگ اندازه گیری و بررسی شد. نتایج نشان داد که سیلیکون باعث افزایش میزان فعالیت آنزیم های ضد اکسنده کاتالاز (cat)، آسکوربیت پراکسیداز (apx)، پراکسیداز (pod)، سوپراکسید دیسموتاز (sod) و گوایکول پراکسیداز (gpx) در شرایط تنش خشکی می¬شود. میزان کلروفیل در تمامی ارقام به جز رقم میش پستان در تیمار با سیلیکون افزایش یافت. سیلیکون بر میزان اسمولیت¬ها و آب برگ نیز تأثیر مثبتی بر افزایش آن نسبت به تیمار خشکی بدون سیلیکون نشان داد. میزان پراکسید هیدروژن تحت تیمار با سیلیکون در تمامی ارقام نسبت به تیمار خشکی بدون تیمار سیلیکون کاهش یافت. نتایج حاکی از آن است که سیلیکون سبب افزایش فعالیت آنزیم¬های ضد اکسنده، پروتئین کل و اسمولیت¬ها در شرایط تنش خشکی می¬شود. به نظر می¬رسد که کاربرد سیلیکون در تاکستان¬های تحت تنش خشکی می¬تواند سبب افزایش تحمل تاک به خشکی و افزایش عملکرد ¬شود.