گستره مورد بررسی در شمال ایران، با روند شمال باختری- جنوب خاوری، در جنوب شرقی شهر مشهد واقع شده است. در این تحقیق، شکستگی های گرانیت خواجه مراد، جهت پی بردن به نحوه تشکیل و توسعه آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور مطالعه دقیق تر شکستگی ها، 9 ایستگاه مطالعاتی در این توده در نظر گرفته شد و در هر یک از ایستگاه ها ، دسته های شکستگی تفکیک و برای هر دسته پارامترهایی نظیر امتداد و شیب، ریک خطواره، مورفولوژی سطح شکستگی، پرشدگی کانیایی، انواع ساختارهای موجود در زون های تخریب گسل ها و دیگر ساختارها در صورت وجود بررسی شدند. بررسی¬های صورت گرفته، 3 دسته شکستگی سیستماتیک را آشکار نمود که تمامی این دسته¬های شکستگی، ویژگی¬های گسل¬ها را نشان می¬دهند. شکستگی¬های با روند عمومی شمالی¬– جنوبی و شمال¬ شرقی– جنوب¬غربی علاوه بر شواهد گسلی نظیر خش لغزها، پرشدگی رگه در امتداد آن ها یا ساختار ویژه سطح درزه ها یعنی ساختار پر مانند را نیز در برخی نقاط نشان می دهند. همچنین شکستگی های با روند شمال غربی – جنوب شرقی که در این پژوهش مورد بحث است علاوه بر شواهد گسلی نظیر خش لغز ها، دارای پرشدگی در امتداد خود هستند. در مجموع این شواهد نشان می دهند که این شکستگی ها زمانی به صورت شکستگی های کششی بوده اند و بعد به صورت گسل فعال شده اند. مطالعه ساختارهای ایجاد شده در زون تخریب پایانه گسل ها و مناطق اتصالی بخش های گسلی، حاکی از امتداد لغز بودن گسل های شمال غربی – جنوب شرقی می باشد، اما مقادیر پایین زوایای ریک خش لغزهای موجود بر روی سطوح آینه گسلی، نشان دهنده گسلش امتدادلغزی با کمی مولفه معکوس می باشد. همچنین ساختارهای دم اسبی با جابجایی راست گرد و چپ گرد در این دسته نشان می دهد که این دسته گسل های امتداد لغز دوباره فعال شده می¬باشند. استرین دیرین با اندازه گیری 16 صفحه گسلی و خش لغزهای مربوط به آن ها و سپس با استفاده از روش های نوین تحلیل لغزش گسل، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت جهت تنش در منطقه مورد مطالعه شناسایی شد و مقدار محاسبه شده برای محور ماکزیمم استرس افقی حدود n37e (?1) بدست آمد.