در معدن مس سونگون با توجه به عیار مولیبدن موجود در کنسانتره تولیدی کارخانه تغلیظ مس و توجیه اقتصادی صورت گرفته جهت بازیابی و جدایش مولیبدن از مس، کارخانه فرآوری مولیبدن در سال 1391 مورد بهره برداری قرار گرفت. در این کارخانه با توجه به احداث جدید آن مشکلات زیادی از جمله: پایین بودن میزان بازیابی و عیار کنسانتره نهایی، عیار بیش از حد مجاز مس (بالای 0/5 درصد) در کنسانتره نهایی و مصرف زیاد مواد شیمیایی وجود دارد. بنابراین بررسی عملکرد مدار کارخانه و عیب یابی آن ضرورت دارد. در این پژوهش ابتدا عواملی همانند درصد جامد، ph مدار، دانه بندی، بازیابی مرحله به مرحله مس و مولیبدن، تاثیر اندازه ذرات بر روی بازیابی و حداکثر بازیابی قابل دستیابی در سلول های رافر مطالعه شد که نتایج حاصل از این بخش نشان داد که به آسیای مدار باز و سولفیدسدیم مصرفی در کلینر8 نیاز نیست. نتایج آزمون آنالیزدرختی نیز مشخص کرد که در شرایط موجود دستیابی به بازیابی 87/7 درصد (5/3 درصد بیش از بازیابی کنونی) برای تولید کنسانتره با عیار 3/4 درصد در سلول های رافر امکان پذیر است و در بخش دوم این پژوهش آزمایش هایی جهت یافتن میزان بهینه مصرف مواد شیمیایی و جایگزین کردن مواد شیمیایی یا روش مناسب دیگر بجای سولفیدسدیم مصرفی در کلینرهای نهایی برای بازداشت بیشتر مس انجام گردید که با مقایسه عملکرد مواد شیمیایی مختلف در سلول های کلینر5، مشخص شد که s-7260 برای بازداشت مس عملکرد بهتری داشت. همچنین استفاده از دستگاه مغناطیسی شدت بالا (15000 گوس) برای جدایش کالکوپیریت از کنسانتره نهایی نتایج مطلوبی داشت.