این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات سیب زمینی به صورت پخته شده و خشک شده بر تجزیه پذیری، عملکرد و خصوصیات لاشه انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک، پروتئین خام، ndf و adf با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه گیری شد. زمان شکمبه گذاری شامل صفر، 4، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بود. تجزیه پذیری ماده خشک به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت (05/0 >p). در حالی که تفاوت معنی داری در پروتئین خام، ndf و adf بین تیمارها مشاهده نشد. در آزمایش دوم، 20 رأس بره نر زل با میانگین وزن اولیه 2 ± 33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار به مدت 80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون ضایعات پخته شده سیب زمینی ، 2- جیره شاهد حاوی 15 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی به جای دانه جو( بر اساس ماده خشک )، 3- جیره شاهد حاوی 30 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی به جای دانه جو( بر اساس ماده خشک ) و 4- جیره شاهد و 45 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی به جای دانه جو( بر اساس ماده خشک ) بودند. جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر مصرف ماده خشک نداشتند و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری تحت تأثیر قرار نگرفتند(05/0 <p ). نتایج این آزمایش نشان داد که گروه تغذیه شده با جیره شاهد بیشترین تأثیر منفی را بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره کاملاً مخلوط داشت (05/0>p). غلظت های تری گلیسرید، کلسترول و hdl به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما غلظت گلوکز در گروه با جیره حاوی ضایعات پخته شده سیب زمینی نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>p). در پایان آزمایش 12 رأس از بره ها برای تعیین خصوصیات فیزیکی و ترکیب شیمیایی لاشه کشتار شدند. جیره های حاوی ضایعات پخته شده سیب زمینی تاثیر معنی داری بر خصوصیات لاشه نداشتند (05/0 <p ).