معماری تنها هنری است که می توان آن را بازتاب گسترده فرهنگ جامعه دانست و از جمله تخصص هایی است که از دانش ها، فنون و هنرهای گوناگون ترکیب شده است؛ با این وجود در معماری معاصر کمتر به انسان و فرهنگ او پرداخته می شود. زیرا با افزایش صنعت ماشینی و انبوه سازی در جهان بیشتر به عملکردها و اقتصادی شدن سازه می پردازند تا پرداختن به معنا، فرهنگ و اقلیم مناطق مختلف و درصدد ایجاد الگوهایی استاندارد بدون توجه به فرهنگ مناطق می باشند و این گونه است که بشر با گذشت زمان تنها به دنبال مکانی با امکانات مدرن تر و کامل تر می گردد و دیگر حتی به محیط اطراف خود احساس تعلق نمی کند. شهر سامان به عنوان روستایی با قدمتی چند هزار ساله در نیم قرن اخیر تحو?ت مختلفی را پشت سر گذاشته است. هر یک از این رویدادها در زمان خودشان با هدف توسعه و ارتقاء وضعیت اقتصادی و معیشتی سامان و سامانیان و ایجاد ثبات در جامعه آن، ارائه شده اند. ولی هیچگاه در نظام زندگی مردم آن علی رغم برنامه ریزی های متعدد ثبات و پایداری جمعیتی به وجود نیامده و همانند مناطق روستایی همچنان مهاجرفرست و غالبا محروم باقی مانده است. این پژوهش به منظور دستیابی به طراحی مسکن بومی بر اساس معماری روز در شهر سامان انجام گرفته است و در نهایت می خواهد به طراحی ای برسد که در آن مسکن تنها سرپناهی برای زیستن نیست، بلکه مکانی برای آرامش گرفتن، امنیت، یافتن هویت فردی، تفکر، بالیدن و استفاده بهینه از زمان برای پیشرفت و شاید پیوستن به حقیقت نیز باشد. کلید واژه ها: مسکن بومی، طراحی معماری مسکن، معماری روستایی، شهر سامان.