بررسی تاثیر 12 هفته فعالیت ورزشی هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح کاردیوتروپین-1 پلاسما، هایپرتروفی بطن چپ و فشارخون در زنان مسن مبتلا به پرفشارخونی پرفشارخونی، یک بیماری شایع و رو به رشد در جهان است و به طور منفی ساختار و عملکرد عضله قلبی را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به یک القای هایپرتروفی کانسنتریک پاتولوژیک می شود. نشانگرهای زیستی مختلفی در بروز هایپرتروفی پاتولوژیک بطن چپ مشاهده می شود که از جمله می توان به کاردیوتروپین-1 اشاره کرد. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر کاردیوتروپین-1 پلاسما در زنان مسن چاق مبتلا به پرفشارخونی بود. بدین منظور در این مطالعه40 زن مسن با دامنه سنی 50-70 سال انتخاب و بر اساس درصد چربی و شاخص توده بدنی به چهار گروه 10 نفره (کنترل، تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی، مقاومتی و ترکیبی از دو نوع برنامه تمرینی، از نوع فزاینده بود که 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا گردید. قبل از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از انجام آخرین جلسه، نمونه های خونی و اکوکاردیوگرافی قلب جمع آوری شد. ارزیابی داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 p ?انجام شد. طبق نتایج به دست آمده، تغییرات معناداری در میزان ضخامت دیواره بطن چپ در گروه هوازی و فشارخون سیستولیک در گروه های هوازی و ترکیبی مشاهده شد (به ترتیب 01/0p= و 02/0 = p) اما تفاوت معناداری بین کاردیوتروپین-1 و فشارخون دیاستولیک گروه های تمرینی و کنترل مشاهده نشد. در پایان، نتایج این پژوهش نشان داد فعالیت ورزشی هوازی با تاثیر مثبت بر عملکرد قلب می تواند به طور بالقوه ای اختلال عملکرد دیاستولیک که با هایپرتروفی بطن چپ همراه است را معکوس کند. همچنین نشان داده شد پاسخ و ترشح کاردیوتروپین-1، به شدت و مدت فعالیت ورزشی بستگی دارد. واژه های کلیدی: تمرینات هوازی، مقاومتی و ترکیبی، کاردیوتروپین-1، هایپرتروفی بطن چپ، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک