مقدمه: مطالعات نشان می دهدآپلین یک پپتید متسع کننده عروقی است که نقش مهمی در تنظیم تون عروقی و عملکرد قلبی عروقی دارد، اما اثر فعالیت بدنی به همراه مکمل آنتی اکسیدانی بر آن مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر ترکیبی تمرین هوازی و مکمل باریجه بر آپلین36 قلبی در طی پرفشارخونی ناشی از نیتروال آرژنین متیل استر (l-name) بود. مواد و روش ها: 40 سر موش به طور تصادفی به پنج گروه شم، تمرین، تمرین+باریجه و l-name تقسیم شدند. گروه های تمرین، باریجه، تمرین+باریجه و l-name محلول l-name را به مقدار 10میلی گرم/کیلوگرم 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته به صورت زیر صفاقی دریافت کردند. به علاوه، گروه تمرین و تمرین+باریجه در همین مدت تمرین هوازی دویدن روی نوارگردان را با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه اجرا کرده گروه باریجه و تمرین+باریجه محلول باریجه را نیز با دوز 9/0گرم/کیلوگرم در روز با استفاده از گاواژ دریافت کردند. گروه شم نیز در همین مدت محلول سالین را 10میلی گرم/کیلوگرم 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته به صورت زیر صفاقی دریافت کرد. نتایج: پس از هموژنیزاسیون بافت قلب و تحلیل آزمایشگاهی، آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که القای 8 هفته ای l-name باعث افزایش پرفشارخونی، کاهش آپلین و افزایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ace) در مقایسه با گروه کنترل (شم) شد. تمرین، باریجه و تمرین هوازی+باریجه باعث مهار تنظیم مثبت پرفشارخونی ناشی از l-name شد. به علاوه، باعث افزایش معنادار آپلین قلبی در مقایسه با گروه های شم و l-name شدند. بحث: بر اساس این یافته ها می توان گفت، بکارگیری روش های غیردارویی می تواند به عنوان یک رویکرد در بهبود دستگاه جدید حفاظت قلبی در برابر استرس های مزمن ناشی از پرفشار خونی پیشنهاد شود. واژه های کلیدی: پرفشارخونی، تمرین هوازی، آنتی اکسیدان، بیماری قلبی عروقی، آپلین، آنزیم مبدل آنژیوتانسین.