کلامیدیاها باکتری های اجباری داخل سلولی اند که برای تکثیر خود به سلول های زنده نیاز دارند. به طور میانگین 50% از مردان و 75 % از زنان آلوده به کلامیدیا تراکوماتیس (chlamydia trachomatis : ct) بدون علامت هستند. عفونت ct میتواند تا 4 سال در زوجین حفظ شده و بر باروری آنها تاثیر گذار باشد. وجود ارتباط بین ct و ناباروری از اهمیت زیادی بر خوردار است. از آنجایی که اکثر بیماران بدون علامت بوده و تحت درمان قرار نمی گیرند، وجود پاسخ ایمنی مناسب در صورت عدم آنتی بیوتیک درمانی برای پاکسازی عامل بیماری زا ضروری است. کلامیدیا تراکوماتیس از جمله عفونت های باکتریایی داخل سلولی اند که توسط سلول های nk تشخیص داده می شود. سیگنال های فعال سازیnk از طریق تقابل گیرنده هایی همچون (nkg2d)با ملکول های شبه mhc کلاسi (micab) آغاز می شود.mica ژنی به شدت پلی مورف است که 53 آلل از آن شناسایی شده است. از میان بیماران مراجعه کننده به پژوهشکده رویان، 800 بیمار با پارامترهای نامناسب اسپرم به منظور غربالگری اولیه و تشخیص حضور کلامیدیا مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون الایزا به منظور وجود iga بر ضد کلامیدیا تراکوماتیس در پلاسمای مایع منی این افراد انجام شد. سپس dna اسپرم آنها جهت تائید حضور کلامیدیا استخراج و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، بخشی از ژنوم کلامیدیا تکثیر شد. در این بین 62 بیمار مبتلا به عفونت کلامیدیا بودند که 32 نفر آن ها دارای علامت (مانند سوزش در هنگام دفع ادرار، مورفولوژی نامناسب اسپرم ها یا وجود گلبول سفید در مایع منی) و 30 بیمار بدون علامت (ناقلین مخفی) بودند. همچنین 34 نفر با اسپرموگرام نرمال و بدون هیچ گونه سابقه عفونت ct در گذشته به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. روش pcr-ssp نیز توسط 8 پرایمر برای شناسایی آلل-های 008* mica مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد فراوانی آلل 8 ژن mica در گروه شاهد به طور معناداری بیشتر از گروه کل بیماران و همچنین ناقلین مخفی است(05/0>p). از طرفی فراوانی آلل 8 هیچ گونه اختلاف معناداری در بین گروه کنترل و بیماران با علامت مشاهده نشد(193/0=p). این پلی مورفیسم در بیماران با علامت، اختلاف معناداری با ناقلین مخفی داشت(010/0=p). فراوانی این آلل خاص در گروه شاهد نسبت به مردان نابارور با عفونت کلامیدیا تراکوماتیس نشان می دهد که پروتئین 008*mica می تواند آسیب پذیری میزبان را به عفونت کلامیدیا تراکوماتیس کاهش دهد. همچنین افراد دارای این پروتئین، مقاومت بیشتری نسبت به عفونت کلامیدیایی نشان می دهند. بنابراین نتایج، ژن mica می تواند به عنوان کاندیدای ژنتیکی مناسبی جهت تعیین پتانسیل میزان قدرت سیستم ایمنی میزبان محسوب شود.