سدیم آرسنیت یک آلاینده زیست محیطی با توان تولید رادیکال آزاد می باشد که می تواند بر روی سیستم تولید مثلی نر اثرات سوء داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر کورکومین، به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی، بر بافت بیضه و جمعیت سلول های زایای اسپرم موش های تیماری با سدیم آرسنیت بود. موش‏های نر بالغ به 4 گروه(n=6) تقسیم شدند. گروه کنترل، کورکومین(15mg/kg/day)، سدیم آرسنیت(5mg/kg/day)، سدیم آرسنیت+کورکومین تقسیم شدند. پس از تیمار 34 روزه، بیضه راست خارج، برش و رنگ آمیزی با روش هایدن هان آزان انجام شد. وزن و حجم بیضه، حجم لوله های منی ساز و بافت بینایبنی؛ ضخامت غشاءپایه، قطر لوله های منی ساز و ارتفاع اپیتلیوم زایشی لوله های منی ساز تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سرتولی با روش استریولوژی تخمین زده شد. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شد و تفاوت میانگین ها در سطح معنی دار (05/0>p) در نظر گرفته شد. کاهش معنی دار در حجم لوله های منی ساز (05/0>p)، قطر لوله های منی ساز (001/0>p)، ارتفاع اپیتلیوم زایشی لوله های منی ساز (01/0>p) و ضخامت غشاء پایه (001/0>p) اسپرماتوسیت و اسپرماتید (001/0>p) و حجم بافت بینابینی افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل داشت(05/0>p). بهبود پارامترهای فوق در گروه سدیم آرسنیت+کورکومین، در سطح گروه کنترل رسید. وزن و حجم بیضه، تعداد کل سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی هیچ تفاوت معنی داری را در گروه سدیم آرسنیت در مقایسه با کنترل نشان نداد(05/0<p). نتایج مطالعه حاضرنشان داد که کورکومین توانست اثرات سوء ناشی از سدیم آرسنیت در بافت بیضه موش بالغ را بهبود بخشد. همچنین اطلاعات ما نشان می دهد که کورکومین احتمالا می تواند عوارض جانبی ناشی از سدیم آرسنیت در سلول های زایای اسپرم را بهبود ببخشد، بنابراین می توان کورکومین را به رژیم غذایی روزانه کارگران محیط های صنعتی، که در معرض آرسنیک اند اضافه کرد، تا عوارض جانبی آن جلوگیری کند، هنوز مطالعات بیشتری برای تایید مورد نیاز است.