پژوهش حاضر از یک سو، به بررسی ارتباط بین حق الزحمه حسابرسی مستقل صورت های مالی و افشای اختیاری می پردازد و از سوی دیگر واکنش بازار سهام به افشای اختیاری شرکت هایی که حق الزحمه حسابرسی بیش تری می پردازند را مورد بررسی قرار می دهد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که در بازه زمانی سال های 1385 تا 1390 مورد بررسی قرار گرفته اند و نهایتاً 66 شرکت با توجه به محدودیت های موجود انتخاب شده اند. در مدل اول، افشای اختیاری به عنوان متغیر مستقل تعریف و برای محاسبه آن از شاخص افشای اختیاری 70 عنصری بوتوسان استفاده شده است. در این مدل حق الزحمه حسابرسی بیانگر متغیر وابسته می باشد که از متن یادداشت-های توضیحی همراه صورت های مالی استخراج شده است. در مدل دوم نیز مازاد حق الزحمه حسابرسی که از طریق باقی مانده مدل اول محاسبه می شود به عنوان متغیر مستقل در نظرگرفته شده که معنادار بودن ارتباط آن با بازده بازار( به عنوان متغیر وابسته) سنجیده می شود. نتایج حاصل از آزمون های آماری بیانگر این است که بین حق الزحمه حسابرسی صورت های مالی و افشای اختیاری ارتباط معناداری وجود دارد، لیکن بین بازده ( واکنش بازار سهام) و افشای اختیاری شرکت هایی که حق الزحمه حسابرسی بیش تری می-پردازند، ارتباط معناداری وجود ندارد.در این پژوهش برای هریک از مدل ها متغیرهایی نیز به عنوان متغیر کنترلی در نظر گرفته شده اند که عبارت اند از: مجموع دارایی ها، مجموع دارایی های جاری، مجموع بدهی ها، نرخ بازده حسابداری و اقلام تعهدی کل( برای مدل اول) و نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری، اهرم مالی و ارزش بازار شرکت( برای مدل دوم)