منطقه مورد مطالعه بخشی از زون سیستان در شرق ایران است که در شمال غرب روستای معین آباد(جنوب شرق قاین) و در فاصله 240 کیلومتری شمال شرق بیرجند قرار دارد. واحدهای سنگی منطقه مورد مطالعه شامل سنگ های دگرگونی نظیر آمفیبولیت و گرانولیت و سنگ های آذرین مافیک شامل گابرو، مونزوگابرو، گابرونوریت ،دیوریت و مونزودیوریت می باشد. بافت غالب در سنگ های دگرگونی منطقه گرانوبلاستی و در سنگ های آذرین، پورفیری و هیپیدیومورف گرانولار است. کانی های عمده تشکیل دهنده سنگ های دگرگونی پلاژیوکلاز، اورتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و آمفیبول و در سنگهای آذرین علاوه بر کانیهای مذکور اورتوز نیز مشاهده می شود. پروتولیت سنگهای دگرگونی و نیز سنگهای آذرین متعلق به سری ماگمایی تولئیتی بوده و در گروه سنگ های با پتاسیم کم قرار می گیرند. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می دهد تمامی نمونه ها از روندی موازی پیروی می کنند که نشان دهنده هم منشأ بودن این سنگ ها می باشد. نمونه های منطقه مورد مطالعه از عناصر لیتوفیل بزرگ یون از قبیل cs، k، sr و lree نسبت به hfse و hree غنی شدگی و از nb تهی شدگی نشان می دهند که نشان دهنده ارتباط این سنگ ها با فرآیند فرورانش می باشد. نسبت بالای lree/hree می تواند ناشی از وجود گارنت در سنگ منشأ اولیه باشد. براساس نمودارهای تمایز محیط های تکتونیکی، سنگ های منطقه معین آباد متعلق به مناطق کمان و تولئیت جزایر کمانی می باشند.