چکیده: نقش و اهمیت صادرات در رشد و توسعه اقتصادی کشور بر کسی پوشیده نیست، چشم انداز افزایش صادرات غیرنفتی سالهاست که از سوی دولتمردان ارائه داده می شود، اما مقایسه آمار صادرات غیر نفتی کشور ایران با سایر کشورهای در حال توسعه نشان می دهد که موفقیت چندانی به دست نیامده است. مرور پیشینه پژوهش نشان از آن دارد که در میان عوامل زیادی که با عملکرد صادراتی رابطه دارد، کمتر پژوهشی به نقش و رابطه تعاملات میان وظیفه ای و عملکرد آن بر صادرات پرداخته است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه تعاملات میان وظیفه ای با عملکرد صادرات صنایع غذایی صورت گرفته است، این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها از نوع توصیفی پیمایشی می باشد، ابزارجمع آوری داده ها پرسشنامه ای با 36 سوال بوده وجهت آزمون آن 250 پرسشنامه بین مدیران شرکت های صادر کننده مواد غذایی که دفتر مرکزی آنها در تهران بوده استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات مطرح شده، با استفاده از نرم افزارهایspss وlisrel مورد آزمون قرار گرفتند، نتایج برآمده از فرضیات نشان می دهد که تعاملات میان وظیفه ای بر عملکرد صادرکنندگان تاثیر مثبت دارد و از عوامل سازمانی(تعهدمدیران و سیستم پاداش) و همچنین سه عامل خاص صادرات (ساختار صادات، رضایت شغلی وتعهد سازمانی) و متغیر مداخله گر آشفتگی بازار تاثیر مثبتی بر تعاملات میان وظیفه ای دارند، درحالی که بین سیستم آموزش و تعاملات میان وظیفه ای و متغیر مداخله گر آشفتگی تکنولوژی و تعاملات میان وظیفه ای رابطه معناداری یافت نگردیده است، امید است نتایج این پژوهش مدیران و سیاستگذاران را کمک کند تا عملکرد شرکت و در نتیجه عملکرد صادراتی کشور را بهبود بخشند.