ترجمه ادبی دامنه ای وسیع از مطالعات ترجمه را در بر می گیرد. با توجه به پیچیدگی ترجمه ادبی و فاصله های فرهنگی بین زبان مبدا و مقصد، توجه ویژه به این حوزه اهمیت زیادی دارد. از جمله عناصر فرهنگ محور متون ادبی تلمیح است که مترجمان را به هنگام بازآفرینی متن با مشکلات زیادی روبرو می کند. از جمله پژوهشگرانی که راهکارهایی برای انتقال بهتر مفاهیم تلمیحات در ترجمه ارایه داده اند میتوان به لپیهالم اشاره کرد. در تحقیق حاضر سعی بر آن شده است تا راهکارهای پیشنهادی لپیهالم در "بهشت گمشده" میلتون و " غزل ها"ی شکسپیر بررسی شوند. روش های اتخاذی مترجمان نشان از تمایل آنها بر حفظ تلمیح و عدم تمایل آنها بر حذف تلمیح در متون مقصد دارد.