یکی از معضلات زیست محیطی که فضا های شهری و مخصوصاً شهر تهران با آن مواجه است، آلودگی و کیفیت نا مطلوب رواناب شهریست. کاهش آلودگی در مراحل ابتدایی تولید، نشر و حرکت این آلاینده ها، از جمله راه هایی است که در سال های اخیر توجه ی زیادی به آن شده است. یکی از این روش ها، استفاده از بهترین راهکار های مدیریتی (bmps) می باشد که بر پایه ی اصول افزایش سطوح نفوذ ناپذیر، فیلتراسیون، ته نشینی و فرآیند های بیولوژیکی همانند جذب و جذب سطحی، علاوه بر کاهش حجم رواناب، باعث افزایش قابل توجه کیفیت آن نیز می شود. در این تحقیق سعی شد با توجه به ملاحظات اقتصادی، بهینه ترین مکان ها و اندازه ها برای اجرای bmp ها در حوضه ی مشخصی از شهر تهران - حد فاصل خیابان های جانبازان غربی از شمال و آیت الله مدنی از شرق و مسیل باختر از غرب- ارائه شود. bmp های مورد استفاده، جوی باغچه، سیستم ماند بیولوژیکی، سنگفرش نفوذ پذیر و ترانشه ی نفوذ و پارامتر های مورد بررسی علاوه بر حجم رواناب، جامدات معلق کل (tss) و میزان اکسیژن خواهی شیمیایی (cod) می باشد. برای یافتن مکان بهینه از سه روش سناریو سازی، الگوریتم ژنتیک و برنامه ریزی خطی و برای دست یابی به اندازه ی بهینه، از برنامه ی الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. هر یک از روش ها معایب و مزایای خاص خود را دارا هستند اما جواب الگوریتم ژنتیک و جواب برنامه ریزی خطی با اندکی هزینه ی کمتر الگوریتم ژنتیک تقریباً نزدیک به هم بوده اند. جهت رسیدن به جواب مطلوب نهایی، الگوریتم ژنتیک و برنامه ریزی خطی در قالب ارائه ی جواب برنامه ریزی خطی به عنوان جواب اولیه ی به الگوریتم ژنتیک، با یکدیگر ترکیب شده اند. نتیجه حاکی از رسیدن به جواب بهینه ی نهایی در صرف زمان خیلی کمتر نسبت به روش الگوریتم ژنتیک به تنهایی بوده است. جواب، هم چنین نشان دهنده ی استفاده ی بیشتر از دو bmpی جوی باغچه و ترانشه ی نفوذ در طرح نهایی می باشد و این به دلیل بالاتر بودن نسبت حذف آلاینده به هزینه این نوع bmpهاست.در نهایت با اندازه یابی بهینه ی bmpها، 20 درصد صرفه جویی در هزینه ها را شاهد بودیم.