چکیده این پژوهش در راستای شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر درایجاد شهر دوستدارکودک در شهر تهران انجام شده است. فرضیه های این تحقیق بر اساس وجود ارتباط مستقیم بین سه مورد از مولفه های مدیریت شهری یعنی شهرسازی ( فضا و فرم شهر) ، حقوق و قوانین و بعد اجتماعی و فرهنگی آن با ایجاد و توسعه شهر دوستدارکودک تنظیم گردیده و بعد از شناسایی و مقایسه شاخصها، اولویت بندی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل دو گروه کارشناسان شهرداری و مردم عادی در شهر تهران است که به صورت تصادفی انتخاب شدند و حجم نمونه برای کارشناسان شهرداری 50 و برای مردم عادی 100 نفر محاسبه شد. روش تحقیق پیمایشی بوده و داده ها به کمک پرسشنامه جمع آوری شده اند. دراین پژوهش از تحلیل عاملی تأییدی( نرم افزارلیزرل) و مدل های تحلیل مسیر (مردم عادی و کارشناسان) برای بررسی فرضیات تحقیق استفاده شده و به نتایج ذیل منتج شده است: نتیجه تحلیل حاکی از این بود که از نظر مردم عادی بعد اجتماعی مدیریت شهری بیشترین اثر را بر ایجاد شهر دوستدار کودک دارد و پس از آن عامل برنامه ریزی فرهنگی قرار گرفته و از نظر کارشناسان نیز بعد اجتماعی مدیریت شهری بیشترین اثر را بر ایجاد شهر دوستدار کودک داشته و پس از آن عامل قوانین و مقررات جای گرفته است. در نهایت مهمترین اولویت در ایجاد یک شهر دوستدار کودک از نظر مردم عادی تأمین فضای سبزبوده و از نظر کارشناسان پاکیزگی و نظافت عمومی شهر تعیین شده است. واژه های کلیدی : شهر ، مدیریت شهری ، کودک ، حقوق کودک ، شهر دوستدارکودک