سلول های بنیادی ، سلول های تمایز نیافته با قدرت تکثیر و خودنوزایی بالا هستند که توانایی ایجاد انواع سلول های تمایز یافته تحت تاثیر سیگنال های بیولوژیکی را دارا هستند و که در اکثر موجودات پرسلولی وجود دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان سلول های چند توانی در نظر گرفته می شوند که توانایی تمایز به سلول های بالغ بسیاری از بافت های بدن را دارند. بند ناف انسانی بافتی است که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. سلول های بنیادی مزانشیمی از قسمت های مختلف بند ناف قابل جداسازی می باشد. این قسمت ها شامل خون بند ناف ، ساب اندوتلیوم ورید نافی و ژله وارتون می باشد. در قسمت ژله وارتون ، سلول های بنیادی مزانشیمی از سه بخش نسبتا مجزا جداسازی می شود: منطقه پری واسکولار، منطقه اینتر واسکولار و ساب آمنیون. در این مطالعه جداسازی سلول های پری واسکولار ژله وارتون به روش کشت قطعه ی بافتی و با کشت ژله وارتون شریان بندناف انجام شد. سلول ها پس از گذشت یک هفته الی 10 روز از بافت جدا شدند و شروع به تکثیر کردند و بررسی بنیادینگی آن در پاساژ سوم و با نشانگرهای cd105+ , cd90+ و cd45- و به روش فلوسایتومتری انجام شد. در این مطالعه برای بررسی تمایز این سلول ها به سمت سلول های زایای جنسی از محیط شرطی سلول های بیضه نابالغ رت استفاده شد. محیط شرطی، محیطی است بر گرفته از سلول های کشت شده در یک دوره ی زمانی معین؛ به این صورت که سلول ها در محیطی کشت می شوند و این سلول ها متقابلا موادی به این محیط ترشح می کنند. این مواد می تواند سیتوکین ها، فاکتور های رشد، مواد شیمیایی و دیگر مواد ترشحی باشد. طبق گزارشات بیضه در این مرحله منبع غنی از فاکتور های رشد متعدد مانند gdf9,scf,lif,fgf?,bmp4 و بسیاری دیگر مواد را تولید می کند که برای تمایز سلول های زایا ضروری هستند. برای تهیه محیط شرطی در این مطالعه، سلول های بیضه ی رت نابالغ یک هفته ای کشت داده شد و محیط آن پس از یک هفته هر دو روز یک بار جمع آوری شد. برای القای تمایز به سلول های زایا، سلول های بنیادی در پاساژ سوم و هر دو روز یکبار با 50% محیط شرطی سلول های بیضه ی نابالغ رت و غلظت 2 میکرومولار آل-ترانس رتینوئیک اسید تیمار شدند و تغییرات مورفولوژیکی سلول ها در روز های 7 و 14 بررسی شد. برای بررسی اثر محیط تمایزی روی بقای سلولی از سنجش mtt در روزهای 1، 7، 14 استفاده شد.