میرزا جلا الدّین اسیر شهرستانی در نیمه ی اوّل قرن یازدهم ظهور کـرد.اسیر از شعرای معروف سبک هندی به شمارمی آید. ضمن عاشقانه بودن غــزل های او، در خلق معانی پیچیده و خیال پردازی های بدیع ، کاربرد استعارات دور از ذهن، استفاده از اوزان کوتاه ، توجه به وحدت موضوع، آوردن پارادوکس، تمثیل و تناظر تمثیلی از خود مهارت و استادی نشان داده است ، که شواهد متعدَد ی در اشعارش است. اطلاعات سودمندی درباره ی احوال، آثار و ویژگی های عمومی سبک او در تعدادی از منابع و مآخذاست ولی تاکنون تحقیقی کامل وجامع درباره ی این شاعروشرح وتحلیل اشعارش صورت نگرفته وبه ارزش واقعی او وکار ارزشمندش درپایه گذاری سبک هندی پی برده نشده است. در این پایان نـامه از طریق پژوهش و مطالعه کتابخانه ای منابع ومآخذ مورد نظر شناسایی شده، که پس از بیان کلیات و مبادی تحقیق، به شرح حال،ویژگی های شخصیتی، آثار، سبک شعر،مذهب اسیر ودیـدگاه دیگران نسبت به او و هم چنین مطالبی در رابطه با تاریخچه، مضامین، قالب های رایج، علت افول و ویژگی های آن در غــزلیات اسیرارائه گردیده،وسپس به نقد و تحلیل تعداد سیصد غزل از غزلیات او در دو سطح:« الف:نقد محتوا؛ شامل چکیده و بررسی ویـژگی های سبک هندی در آن غــزل .ب) تــوضیحات؛ بیان معانی لغات و تــرکیبات دشوار وآرایه های شاخص در هربیت» پرداخته شده است .هــدف اصلی نگارنده، نقد و تحلیل غزلیات،شناساندن شخصیت شاعـــر و میزان توانایی اش درسرودن اشعاربه ویژه غـزل، بیان ویژگی ها، اندیشه ها و پیام ها ی اشعارش و معرفی جایگاه او درمیان شاعرانهم عصر و پیروان سبک هندی به ادب دوستان وعــلاقه مندان به شعر و ادب فارسی می باشد . تا با مراجعه به آن، ضمن شناخت این شاعر و نحوه ی سبک شعری او،با سیر تدریجی تکامل شعر فارسی نیز بهتر و بیشتر آشنا شوند.