در مقایسه با راه انداز های پیچیده و حجیم معمول در محصورسازی لختی(icf)، نابودی پاد پروتونی انرژی ویژه ی را در اختیار قرار می دهد و از این رو نوع بی نظیری از جمع آوری و تحویل انرژی است. راه انداز های پاد پروتونی می توانند کاهش قابل توجهی در جرم سسیتم برای رانش فضایی پیشرفته در icf داشته باشند. ما فیزیک استفاده از را برای راه اندازی انواع مختلف هدف های پر بهره ی icf به روش های احتراق حجمی،احتراق لکه داغ و احتراق سریع مورد بررسی قرار می دهیم. کسر قابل استفاده از انرژی نهشت نابودی برای تراکم قطع واداشته ی و نیز احتراق سریع واداشته ی بر پایه ی مدل های سوختن هدف صفر و یک بعدی، تعیین می شود. بنابراین توان مقیاسی برای تعداد پاد پروتون های تزریق شده ی لازم به ازای هر کپسول و نیز الزام های زمان بندی و لکه ی کانونی، کاهش می یابد. انرژی جنبشی باریکه ی پاد پروتون های تزریق شده ی لازم برای نفوذ به نقطه ی نابودی مطلوب همیشه نسبت به انرژی نابودی به نهشت گذاشته شده، کم است. نشان می دهیم که نشاندن فلز سنگین برای سوخت و/ یا قطع کننده لازم است تا بتوانیم نهشت موضعی انرژی نابودی را بهینه کنیم و مشخص کنیم که حداقل نزدیک به پاد پروتون تزریق شده لازم است تا رسیدن به بهره های بالا(چند صد مگا ژول) در هر پیکربندی از هدف، فراهم شود. بازده ی هدف- یعنی نسبت بهره ی گداخت به انرژی نابودی در دسترس حاصل از پاد پروتون های تزریق شده( )- در محدوده ی برای هدف های احتراق حجمی تا برای هدف های احتراق سریع قرار دارد. icf واداشته ی پاد پروتونی یک ایده ی تئوری است و کنترل پاد پروتون ها و ظرافت تزریق مورد نیاز- به صورت موقتی و فضایی- با چالش های تکنینی پراهمیتی رو به رو خواهند شد. ذخیره سازی و به کاربستن پاد پروتون های با انرژی پایین به ویژه به صورت پادهیدروژن، علمی است که هنوز در آغاز راه قرار دارد و تولید مقدار زیادی پاد پروتون تحت روش های امروزی مورد نیاز است