موضوع مورد بحث در این تحقیق بررسی تاثیر اندازه¬ی نانوبلورهای ابررسانا، فرومغناطیس و پادفرومغناطیس روی دمای گذار آنها می¬باشد. بنا به نتایج آزمایشگاهی که اخیرا روی مواد مختلف انجام شده است، دانشمندان متوجه شده¬اند که با کاهش اندازه¬ی آن مواد، دمای گذار آنها نیز تغییرات متفاوتی می¬کند. اولین موادی که در این تحقیق بررسی شده است ابررساناها می¬باشند. دمای گذار برای مواد ابررسانا دمایی است که در آن دما جسم معمولی به ماده¬ای تبدیل می¬شود که دارای مقاومت ناچیزی است و از خود یک ابر¬جریان را عبور می¬دهد. بر طبق نتایج آزمایشگاهی برای بعضی از مواد، با کاهش اندازه¬ی آن ماده، دمای گذار زیاد شده و برای بعضی دیگر کم می¬شود. بر این اساس مدل¬های بسیاری توسط محققان و دانشمندان مختلف مطرح شده و با نتایج آزمایشگاهی مقایسه گردیده است. اما هیچ یک از این مدل¬ها کاملا با نتایج بدست آمده از آزمایش¬ها کاملا همخوانی نداشته است. مواد دیگری که تاثیرات اندازه¬ی آنها بر دمای گذارشان مورد بررسی قرار گرفته است، مواد فرومغناطیس و پادفرومغناطیس می¬باشند. دمای گذار برای مواد فرومغناطیس به عنوان دمای کوری¬¬¬ و برای مواد آنتی-فرومغناطیس به دمای نیل معروف است. برای اثرات اندازه¬ی این مواد، روی دمای گذار آنها مانند ابررساناها، مدل¬های متفاوتی ارائه شده است که هر کدام بنا به علتی کاملا مورد تایید نمی¬باشند. برهمین اساس اخیرا مدلی مطرح شده است که تاکنون با نتایج آزمایشگاهی برای مواد مختلف مطابقت داشته است. این مدل تنها دارای دو پارامتر و بسیار ساده می¬باشد و همچنین برای هر سه گروه از مواد که شامل ابررسانا، فرومغناطیس و پادفرومغناطیس دارای فرمول یکسانی می¬باشد. در واقع هدف اصلی از این تحقیق ارائه¬ی یک مدل یکتا که وابستگی دما به اندازه برای انواع مواد می¬باشد.