مقدمه :مطالعات گذشته نشان داده است که نوروپاتی یکی ازرایجترین عوارض دیابت قندی می باشد که باعث ایجاد دردهای نوروپاتیک می گردد. استرس اکسیداتیو یکی از مکانیسم های ایجاد نوروپاتی دیابتی می باشد. نشان داده شده درمانهای دارویی جهت مهار ایجاد رادیکال های آزاد دارای اثرات مفیدی در نوروپاتی دیابتی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدانی داروی ملاتونین بر روی نوروپاتی دیابتی در دیابت نوع 2 می باشد. مواد و روش ها:در این مطالعه تعداد 74 بیمار که بر اساس معاینات کلینیکی و بررسی سرعت هدایت عصبی مبتلا به نوروپاتی بودند انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم شده و پس از رضایت آگاهانه در گروه اول تحت درمان با قرص گاباپنتین300 میلی گرم سه بار درروز به عنوان گروه کنترل ودرگروه دوم تحت درمان با قرص ملاتونین3 میلی گرم روزانه به مدت 3 ماه قرار گرفتند. معیارهای درد نوروپاتیک بوسیله مقیاس دیداری درد( visual analogue scale) و سرعت هدایت عصبی (ncv)حرکتی اندام تحتانی قبل و بعد از درمان در هر دو گروه اندازه گیری گردید و نتایج بوسیله آزمونهای آماری)آزمونk-sجهت برآورد توزیع نرمال متغیر ها و بر اساس توزیع نرمال و یا غیر نرمال به ترتیب از آزمونهای پارامتریک و غیر پارامتریک student t- testو man whitney-uجهت مقایسه متغیر هادر دو گروه( و با استفاده ازspss نسخه 16مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

مقدمه : هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمانی ملاتونین در مقایسه با سدیم والپروات در پیشگیری از حملات سردرد میگرن مزمن بود. روش کار : مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی تصادفی و دو سو کور، انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه شامل، 105 زن 15 تا 45 سال مبتلا به میگرن مزمن بود. بیماران در 3 گروه علاوه بر درمان پایه میگرن، تحت تجویز ملاتونین، سدیم والپرات و پلاسبو قرار گرفتند و به مدت 2 ماه پیگیری شدند. نتایج : میانگین تعداد حملات سردرد در ماه، میانگین مدت حملات سردرد، میانگین شدت حملات سردرد و میانگین امتیاز ناتوانی ناشی از میگرن، برخلاف گروه پلاسبو، به شکل معناداری در گروه ملاتونین و سدیم والپرات کاهش معنادار داشت. نتیجه گیری : درمان کمکی با ملاتونین، تاثیر بالینی موثر و برابر با سدیم والپرات ولی تحمل دارویی مناسب تری دارد.

مقدمه : میگرن یکی از بیماری های به نسبت شایع و ناتوان کننده محسوب می گردد. نظر به تفاوتهای جغرافیایی در اپیدمیولوژی آن و در راستای بهبود مراقبت از مبتلایان، این مطالعه به منظور ارزیابی خصوصیات دموگرافیک، اپیدمیولوژیک و ویژگی های بالینی سردرد میگرنی در شهر اراک انجام گرفت. روش کار : این مطالعه به روش مقطعی-توصیفی به مدت6 ماه در سال های 1393 و 1394، در بین بیماران مبتلا به میگرن مراجعه کننده به دو کلینیک نورولوژی بیمارستان ولی عصر (عج) و درمانگاه امام رضا (ع) شهر اراک انجام گرفت. جهت بیماران پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، اپیدمیولوژیک و بالینی تکمیل شد. در نهایت اطلاعات توسط نرم افزار آماری spss 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : از بین 820 بیمار مراجعه کننده با سردرد، 92 نفر (%21/11) مبتلا به سردرد میگرنی بودند، که %3/54 آن ها زن و %6/45 مرد بودند. سن متوسط بیماران مبتلا به میگرن 2/9±9/36 سال بود و %50 آن ها متاهل بودند. شایع ترین محرک های سردرد شامل استرس (%2/78)، اختلالات خواب (%2/65) و خستگی (%63) بود. میانگین تعداد حملات سردرد در ماه 5/3±9/6 حمله بود و میانگین طول مدت زمان حملات 5/4±1/11 ساعت بود. پر مصرف ترین مسکن در زمان حملات سردرد ایبوپروفن گزارش شد. نتیجه گیری : براساس نتایج ما، میگرن در زنان شیوع بیشتری از مردان دارد. گیجی، اختلالات بینایی، تهوع، سردرد تنشی، عدم وجود اورا، سردرد یک طرفه و ضربان دار، همراهی قابل توجهی با حملات سردرد میگرنی دارند. تعداد مسکن های مصرفی در ماه، سابقه تصویر برداری از مغز و هزینه ماهانه سردرد که توسط بیماران متقبل می شود، قابل توجه بود. به طور کل، ویژگی های بالینی سردرد میگرنی در بیماران ما، تا حدود زیادی مشابه با معیار های بین المللی ihs بود.