تالاب ها به عنوان یکی از پیچیده ترین و مولدترین اکوسیستم های آبی، عنصری مهم در سیستم امنیتی زیستی منطقه به حساب می آیند. این اکوسیستم های آبی کارکرد هایی همچون حفاظت از ذخایر آبی، تصفیه کیفیت آب و تنظیم اقلیم را دارا هستند. تالاب ها همچنین مناطقی غنی در تنوع زیستی و اکوسیستمی پایدار و پویا به شمار می آیند که از بسیاری گیاهان و جانوران نادر و در معرض انقراض محافظت می¬کنند. به دنبال تاثیر انسان بر محیط زیست پیرامون خود تخریب و نابودی اکوسیستم تالاب ها شدت یافته است که در نتیجه آن امنیت زیست محیطی بر هم خورده و توسعه پایدار دچار اختلال گردیده است. به دلیل اهمیت اکوسیستمی و کارکردی تالاب¬ها، حقوق بین المللِ محیط زیست به شیوه¬های مختلف به ویژه از طریق کنوانسیون رامسر1971 چارچوب های حقوقی منسجمی با هدف حفاظت، مدیریت و بازسازی این مناطق آبی در نظر گرفته است، به نحوی که دولت ها و سایر بازیگران نظام بین الملل در این چارچوب متعهد به حفاظت از محیط زیست تالابی می باشند. با این وجود، نارسایی های نظام حقوقی بین المللی و نیاز به تطابق با شرایط جدید، اتخاذ تدابیر و اقداماتی اساسی را لازم می دارد. به نظر می¬رسد تبیین و بررسی رویه دولت¬ها در حفاظت از محیط زیست تالاب¬ها، ارائه دهنده¬ راهکارهای مناسبی برای رفع این نارسایی¬ها می-باشد.