: وجود درد و سندرم محرومیت در بیماران وابسته به مواد مخدر که تحت لاپاراتومی قرار می گیرند باعث افزایش مدت زمان بستری و عوارض جانی و مالی فراوان می گردد.هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر بوپرنورفین زیرزبانی با مورفین تزریقی در کنترل درد و علائم سندرم محرومیت در این بیماران می باشد. مواد و روش ها : در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی یک سو کور انجام شد تعداد 68 نفر از وابسته به مواد مخدر که تحت لاپاراتومی قرار می گیرند به صورت تصادفی به گروه های مطالعه تخصیص داده شده و با مورفین وریدی( 5 میلی گرم) و یا بوپرنورفین زیرزبانی(4/0میلیگرم) تحت درمان قرار گرفتند ،بیماران در ساعات متعدد طی 24 ساعت پس از عمل از نظر شدت علائم سندرم محرومیت( بر اساس جدول cows ) و شدت درد بر اساس مقیاس نظری سنجش دردvisual analogue scale (vas) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج : تعداد 68 بیمار (34 نفر در هر گروه) مطالعه را به پایان رساندند. میانگین سن در گروه مورفین95/7± 06/30 در گروه بوپرنورفین45/8±68/30 بود.بین دو گروه از نظر سن و جنس،شدت درد پس از عمل و علائم سندرم محرومیت قبل از تجویز دارو تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت(p>0.05). در ساعت اول مورفین به صورت معنی داری(p<0.001) در مقایسه با گروه بوپرنورفین از شدت علائم محرومیت کاسته است اما در ساعت 6 و 24 بوپرنورفین در مقایسه با مورفین به صورت معنی داری(p<0.001) در کاهش شدت علائم محرومیت موثر تر بوده است. مقایسه ی میانگین شدت درد ساعت اول در دو گروه نشان داد که بین مورفین و بوپرنورفین در کاهش شدت درد تفاوت آماری معنی داری وجود ندارد(p=0.457) .این درحالیست که بوپرنورفین در قیاس با مورفین به صورت معنی داری از میانگین شدت درد ساعت 6 و 24 کاسته است(p<0.05). بحث و نتیجه گیری : مطالعه حاضر نشان داد که بوپرنورفین زیرزبانی به عنوان دارویی سهل الوصول، موثر وکم عارضه می تواند جایگزینی مناسب برای مورفین جهت کنترل درد و تخفیف علائم سندرم محرومیت بیماران وابسته به مواد مخدرکه تحت عمل لاپاراتومی قرار می گیرند؛ باشد