چکیده این رساله در نظر دارد که معرفت را در کتاب منطق الطیر عطار و گلشن راز شبستری مورد بررسی و مقایسه قرار دهد . معرفت در لغت به معنای شناخت و علم ودانش ونیز به معنای ادراک است و در اصطلاح صوفیه عبارت از علمی است که مبتنی بر کشف و شهود تهذیب باشد . معرفت انواع مختلفی دارد از جمله ؛معرفت استدلالی ،معرفت حسی،و معرفت کشفی و شهودی. عطار در منطق الطیر برای معرفت مقدمات و شرایطی را بیان می کند از جمله :عنایت حق ، درد، تزکیه نفس،تلاش دائمی ،خاموشی ،فرمان پذیری از حق ،رعایت ادب ،عاقبت اندیشی و بصیرت و نیز در رسیدن به معرفت موانعی وجود دارد که عطار در منطق الطیر به آنها اشاره می کند که عبارتند از : نفس پرستی ،دلبستگی به دنیا ،غفلت ،وهم وخیال و غرور .در منطق الطیر عطار،منابع و ابزار معرفت حواس ،عقل و دل بیان شده است . شبستری نیز در گلشن راز معرفت را بردو نوع می داند ؛معرفت استدلالی و معرفت روحانی . از نظر شبستری معرفت حق معرفت شهودی و کشفی است و عقل را در معرفت حق مورد انتقاد قرار می دهد .