چکیده هدف اساسی این پژوهش بررسی تأثیرقصه گویی بر هوش اخلاقی کودکان دختر 4-6 ساله در شهر اصفهان می¬باشد. جامعه این پژوهش را کلیه مهدهای کودک شهر اصفهان تشکیل می دهد .نمونه ها از بین کودکان 4-6 ساله سه مهدکودک در شهر اصفهان بطور تصادفی انتخاب شدند و سپس از بین کودکان4-6 آنها 30 کودک به طور تصادفی انتخاب و در 2 گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی است و از نظر اجرا و گردآوری اطلاعات روش آزمایشی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته میکله بوربا می باشد که دارای 77 سوال است که توسط والدین تکمیل می گردد و پایایی و روایی آن مورد تأیید اساتید قرار گرفت. اعتبار این پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0.95 به دست آمد. با استفاده از نرم افزار spss و استفاده از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی، داده ها تحلیل شده و نتایج نشان داد که در فرضیه اول این پژوهش "قصه گویی" بر "افزایش همدلی کودکان" تأثیر دارد، در فرضیه دوم این تحقیق "قصه گویی" بر "افزایش خویشتنداری کودکان" تأثیر ندارد، در فرضیه سوم "قصه گویی" بر " افزایش وجدان کودکان" تأثیر دارد، در فرضیه چهارم "قصه گویی" بر "افزایش احترام کودکان" تأثیر دارد ، در فرضیه پنجم "قصه گویی" بر "افزایش مهربانی کودکان" تأثیر ندارد، در فرضیه ششم پژوهش "قصه گویی" بر " افزایش بردباری کودکان" تأثیر دارد و در فرضیه هفتم پژوهش "قصه گویی" بر " افزایش عدالت کودکان" تأثیر دارد. کلمات کلیدی: قصه گویی، هوش اخلاقی، همدلی، خویشتنداری، وجدان، احترام، مهربانی، بردباری، عدالت