شبکه های سیار موردی شبکه هایی هستند که برای مسیریابی از هیچ عنصر کمکی استفاده نمی کنند، بلکه خود گره های شبکه، وظیفه مسیریابی را به عهده دارند.به دلیل متحرک بودن گره‏ها‏، حملات مختلفی شبکه‏های سیار موردی را تهدید می‏کنند. بنابراین حفظ امنیت این شبکه‏ها همواره مورد توجه بوده است. استفاده از پروتکل‏های مسیریابی امن، الگوریتم‏های رمزنگاری و گواهی های امنیتی، اقداماتی هستند که برای حفظ امنیت به کار برده می‏شود. همچنین چارچوب‏-هایی نیز برای بهبود امنیت طراحی شده است. در این پایان‏نامه یک چارچوب امنیتی جدید ارائه می‏گردد. در این چارچوب پارامترهای انرژی، جامعیت بسته‏ها و اعتماد برای گره ها درنظر گرفته شده اند. این پارامترها بیانگر رفتار گره‏ها در شبکه بوده و از آنها برای تشخیص امن و بداندیش بودن گره‏ها استفاده می‎کنیم. رفتار هر گره در یک جدول مربوط به خود آن گره ذخیره گردیده و از الگوریتم کلاس‏بندی somبرای کلاس‏بندی گره‏ها به صورت امن و بداندیش استفاده می‏شود.