چکیده: غزالی مشهدی از شاعران قرن دهم هجری است ولادتش طبق گفته ی خود در سال 933 ه ق در مشهد بوددر بعضی از تذکره ها نامش ذکر شده است. او شاعری عارف و صوفی مشرب بود از شعرش بر می آید که شیعه بوده است. غزالی سرانجام در شب بیست و هفتم رجب سال 980 ق در احمدآباد گجرات به مرگ ناگهانی از دنیا رفت. غزالی در شعر از نظامی، عطار، امیرخسرو دهلوی، حسن دهلوی، کمال الدین اصفهانی، بابافغانی تأثیر پذیرفته است. برخی غزالی را شاعر سبک هندی معرفی کرده اند، وی در انواع قالب های شعری طبع آزمایی نموده ولی غزل هایش از دیگر آثارش برجسته تر بوده و مطبوع و دلنشین است. شیوه ی او در غزل به بابافغانی و سبک عراقی نزدیک است و تکرار وادامه ی سنت های غزل عارفانه و عاشقانه است.غزالی شاعری صاحب سبک است، این پژوهش به بررسی بازتاب اندیشه های عرفانی در فکر غزل های غزالی مشهدی می پردازد. حاصل کار آن است که شاعر، عشق و عرفان را پیوند زده و اندیشه¬های عرفانی را در غزلیات خود بازتاب داده و درحّد تعادل، بکار گرفته است. واژگان کلیدی: شعر فارسی، سبک هندی، غزالی مشهدی، غزل، عرفان.